Πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του Μεγάλου Διδασκάλου της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος του ΑΑΣΤ
Φίλτατοι και αγαπητοί υγιαίνετε, χαίρεσθε, ευδαιμονείτε!
Είναι πολύ συνηθισμένο στην πορεία της ανθρώπινης κοινωνίας και στην τύρβη της καθημερινότητας να περνούν απαρατήρητα πολλά, μικρά και ενίοτε μεγάλα, γεγονότα. Και ξαφνικά, κάτι απρόβλεπτο ανατρέπει θεμελιακά την μέχρι τότε πραγματικότητά μας. Καθώς η χρόνια του 2020 τελειώνει, αυτά που ζήσαμε κατά τη διάρκεια της, έχουν αλλάξει αντιλήψεις, τρόπους, συνήθειες και γενικότερα ότι θεωρούσαμε παγιωμένο. Η συνέχεια στην οποίαν είχαμε συνηθίσει δεν υπάρχει πλέον, η αισιοδοξία με την οποία περιμέναμε την κάθε επόμενη Πρωτοχρονιά έχει αποδυναμωθεί σημαντικά, ίσως για πολλούς να έχει εκλείψει. Και αυτό συμβαίνει παντού, όχι μόνο στον τόπο μας, συμβαίνει σε κάθε κοινωνία, κάθε κράτους, ισχυρού ή μη. Έχει γίνει φανερό πλέον σε όλους ότι η κατάσταση που ζούμε δεν αντιμετωπίζεται με μαγικές λύσεις, αλλά ούτε με ατομικές μεμονωμένες προσπάθειες. Ζούμε μία από αυτές τις σπάνιες φορές στην ανθρώπινη ιστορία, που η μοίρα των ανθρώπων είναι κοινή και φαίνεται ότι έχει γίνει συνείδηση πλέον ότι δεν αρκούν θεωρίες, λιτανείες, προσευχές και λόγια’ απαιτείται μία πραγματική ενότητα, πραγματική σύμπνοια, χρειαζόμαστε την έμπρακτη αλληλεγγύη μεταξύ ανθρώπων, κοινωνιών, Κρατών και κάθε είδους οργανωμένων ανθρωπίνων ενώσεων και δικτύων. Η ανθρωπότητα για πολλά χρόνια φαινόταν να προοδεύει, βελτίωσε το προσδόκιμο της επιβίωσης, αντιμετώπισε επιδημίες και αρρώστιες, βγήκε από τα όρια της γης και έστρεψε το ενδιαφέρον της στο Διάστημα’ και ξαφνικά, από αυτό τον μικρότατατο και αόρατο κορονοιό δεν χάσαμε μόνο ανθρώπους, συνήθειες και αγαθά, δουλειά, χρήματα, καθημερινότητα, χάσαμε την εμπιστοσύνη στη ζωή, χάσαμε την προοπτική του αύριο. Κανένας μας δεν ξέρει αν θα έχει αύριο. Έτσι από την έρευνα του υποατομικού και του Διαστήματος βρεθήκαμε να ενδιαφερόμαστε για το πως θα αποφύγουμε τις μεταξύ μας επαφές και την μόλυνση, πότε θα έρθει το εμβόλιο στη χώρα μας, πόσο σύντομα θα είναι διαθέσιμο και πόσο θα μας καλύψει, τι ανοσία αυτό θα προσφέρει! Συνιστά εντυπωσιακή ανατροπή η επιστροφή του ενδιαφέροντος μας από το πολύ μακρινό και απέραντο Διάστημα στο πολύ μικρό του κορονοιού! Αυτή η ανατροπή προκαλεί τον φόβο του αγνώστου. Εκεί που πιστεύαμε ότι ξέραμε που είμαστε, εκεί που πιστεύαμε ότι η καθημερινότητά μας ακολουθεί μία γραμμική πορεία, ξαφνικά βρισκόμαστε εμπρός σε ένα χάσμα, του οποίου μάλιστα δεν βλέπουμε το άλλο άκρο. Λογικά αυτό μας τρομάζει. Από την άλλη όμως, μέσα σε αυτό το ζόφο, η επιστήμη και οι άνθρωποί της, η τεχνολογία και οι άνθρωποι πίσω από αυτήν, δούλεψαν για όλους μας, και δούλεψαν σε συνεργασίες και δεν μας απογοήτευσαν! Ταυτόχρονα, βλέπουμε τους ανθρώπους γύρω μας να φοβούνται, αλλά και να φροντίζουν και να στολίζουν τα σπίτια τους, να ψωνίζουν τα αναγκαία, αλλά και τα περιττά! Με λίγα λόγια, να προσπαθούν μέσα από τον φόβο και την «αταξία» (θυμηθείτε το Χάος) να βάλουν σε μία νέα «τάξη» τη ζωή τους, με ελπίδα ΄ και αυτό με κάνει αναρωτιέμαι εάν τελικά ή Πανδημία, εκτός από τραγωδία, είναι και μία ευκαιρία για ουσιαστική αλλαγή! Βλέπουμε μία κοινωνία που ήταν φοβική εμπρός σε κάθε αλλαγή, τώρα να αναγκάζεται να τολμήσει αλλαγές σε σχεδόν όλο το εύρος δομής και δράσης της. Τελικά, πιστεύω ότι ο άνθρωπος μπορεί να χρησιμοποιήσει τη θύελλα της πανδημίας ως κινητήρια δύναμη’ και βέβαια θα ξεβολευθούμε, βέβαια θα αλλάξουμε προσεγγίσεις! Ήδη όμως οι μεταπολεμικές γενιές μάθαμε την σημασία της πειθαρχίας και της αλληλεγγύης, την αξία της αμοιβαιότητας και της ανθρωπιάς του συνανθρώπου, δηλαδή όλα αυτά που κάνουν συμμετοχική την ζωή και δεν τα καταλαβαίναμε μέσα στην αλαζονεία της πλάνης της σιγουριάς όπου ζούσαμε. Μάθαμε και εκτιμήσαμε και την σημασία των κρατικών Συστημάτων Υγείας και φροντίδας που μέχρι τώρα δεν εκτιμούσαμε, την ποιότητα των επιστημόνων μας, την αξία και τις δυνατότητες της ενίοτε επάρατης τεχνολογίας, και βέβαια μάθαμε να ξεχωρίζουμε το χρήσιμο από το ανώφελο, το σοβαρό από το γελοίο. Ακούσαμε όλον αυτό το χρόνο τόσο πολλά συνωμοσιολογικά που τελικά πιστεύω ότι η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας μας είναι πλέον ωριμότερη να κρίνει σφαιρικά και να αποφασίζει με σωφροσύνη, εκτιμώντας ότι έχει και ότι ο κάθε διπλανός μπορεί να προσφέρει. Ας ευχηθούμε πώς θα τελειώσει η οδύνη αυτής της πανδημίας σύντομα, για να δώσει την ευκαιρία να ξανά-απελευθερωθούμε, να απελευθερωθούμε από το φόβο, να απελευθερωθούμε από τις προλήψεις, φανατισμούς και τις πλάνες, να απελευθερωθούμε από τη μισανθρωπιά μας και έτσι, τουλάχιστον εμείς εδώ στην Ελλάδα, να έχουμε την ευκαιρία να εορτάσουμε συνειδητά, με ομόνοια και με ευφροσύνη αληθινή τα 200 χρόνια από το 1821, με μία νέα ουσιαστικά επανάσταση κατά του σήμερα και του χθες , για χάρη ενός αύριο με περισσότερη ανθρωπιά και πνευματικότητα. Ευχή μου είναι αυτή η τραγική για την πανανθρώπινη κοινωνία ανατροπή των δεδομένων της να γίνειευκαιρία μιας ελπιδοφόρας εξέλιξης προς το καλύτερο της ανθρωπότητας. Ο Τεκτονισμός από την αρχή του εορτάζει αυτήν την εποχή του χρόνου ως σύμβολο ΕΛΠΙΔΑΣ για την ανάταση του ανθρώπου από την αξιακή κατάπτωσή του, ΠΙΣΤΗΣ οτι ο άνθρωπος μέσα από τον λήθαργο εκ των βασάνων του βίου του θα ξαναεγερθεί προς τον ήλιο της νόησης και την πραγμάτωση της Ζωής του, ΑΓΑΠΗΣ καθώς μέσα από την οδύνη και τον φόβο του ατόμου θα γεννηθεί η αλληλεγγύη και η συλλειτουργικότητα, η κοινωνικοποίηση της μονάδας. Και αυτή η συνειδητή κοινωνικοποίηση σε αλληλεγγύη και συμπαράσταση, δηλαδή σε Ανθρωπιά και Πνευματικότητα, είναι το αείποτε ζητούμενον και αναγκαίον για την Ζωή! Αυτό που διακηρύσσει ως στόχο ο Τεκτονισμός μας!
Έτσι ας ευχηθούμε :
– Υπερ της επί γής Ειρήνης και της εν ανθρώποις Ευδοκίας.
– Υπέρ της Ευημερίας και μακροημέρευσης του Ελληνικού Έθνους, της Ευνομίας, Ευποιίας του Ελληνικού Κράτους, και της υγείας, ευμάρειας και γαλήνης της κοινωνίας μας.
– Υπέρ της μακροημέρευσης και κοινωφελούς δράσης του ελευθεροτεκτονικού Θεσμού.
– Υπέρ της Υγείας, χαράς και ευδαιμονίας των αδδ της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος του ΑΑΣΤ και των οικείων αυτών.
– Υπέρ της Υγείας, χαράς και ευδαιμονίας των απανταχού ελευθεροτεκτόνων, ευτυχούντων τε και δυστυχούντων, και των οικείων αυτών.
Εύχομαι προς όλους τους αδελφούς και τους οικείους μας όμορφη Πρωτοχρονιά και νέα χρονιά με κάθε καλό εμπρός μας, με όλα τα κακά και τον κορονοιό πίσω μας και
να ευρεθούμε όλοι και ακόμη περισσότεροι σύντομα στα εργαστήριά μας !
Χρόνια πολλά!!!
Καλή και γόνιμη νέα Χρονιά!
Παναγιώτης Θαλάσσης
Μέγας Διδάσκαλος της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος του ΑΑΣΤ
