Το Πέρασμα
Ο άνθρωπος από την αρχή της ιστορίας του περνάει από διάφορα στάδια μετά τη γέννησή του. Το ότι ήρθε στον κόσμο αυτό, αποτελεί απλώς την έναρξη μιας πορείας. Αδιάκοπα εντός του βιολογικού βίου από τα πρώτα στάδια της καταγεγραμμένης αυτής πορείας, οριζόντια και ανεξαρτήτως ιστορικής περιόδου, θρησκευτικών πεποιθήσεων αλλά και κοινωνικής διαστρωμάτωσης διέρχεται από στάδια. Εφηβεία, γονιμότητα, ενηλικίωση και τέλος της παιδικότητας, ένωση με συντρόφους, μητρότητα, πατρότητα.
Το σύνολο του βιολογικού κύκλου διέπεται και ορίζεται από ορόσημα. Τελετές που καθορίζουν με τρόπο ανεπανόρθωτο και ανεπίστροφο τον διερχόμενο αυτές, αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο που αφήνει πίσω του καθώς και αυτούς οι οποίοι έμμεσα ή άμεσα είναι ή πρόκειται να γίνουν αποδέκτες των σκέψεων, των πράξεων και των ενεργειών του. Αυτές με τρόπο μοναδικά προσδιορισμένο καθορίζουν όλες τις εναλλακτικές πραγματικότητας που ο νεοεισελθών αλλά και το περιβάλλον του δύνανται και πρόκειται να βιώσουν.
Το πέρασμα από αυτά τα στάδια γίνεται μέσα από τελετές. Τελετές που προσδιορίζουν τον διερχόμενο, προσδιορίζουν τη σχέση του με τους άλλους, προσδιορίζουν τους άλλους. Τι άλλο άραγε θα μπορούσε να είναι αυτές οι τελετές παρά ένας θάνατος. Θάνατος που φέρνει χαρά. Το τέλος του προηγούμενου, το τέλος του παλαιού, η προσμονή και η αισιοδοξία για το νέο το καινούργιο. Και ταυτόχρονα η χαρά για ποιο λόγο όμως ακριβώς. Γιατί ένα ακόμα βήμα προς το τέλος έχει επιτελεστεί. Το πέρασμα αυτό ταυτόχρονα καθορίζει και προσδιορίζει κάθε φορά τη σχέση με την αρχή. Τη γέννηση. Ίσως και με το Θεό.
Ο απόλυτος δυισμός. Η χαρά και η λύπη. Ο παθών διερχόμενος και ταυτόχρονα ο ήρωας που ενσαρκώνει με το θάνατό του την αισιοδοξία και την αναγέννηση.
Ο θάνατος όμως είναι εξίσου ανεπίστροφος και για τους συμμετέχοντες σε αυτές τις τελετές. Το πέρασμα ισχύει ακριβώς με την ίδια ή και περισσότερη επιρροή και για αυτούς .
Ποιος τελικά είναι ο πρωταγωνιστής. Ποιος τελικά είναι ο ήρωας. Ο διερχόμενος παθαίνει και πεθαίνει. Ταυτόχρονα γεννιέται. Με τη θυσία του αυτή δίνει νέα ζωή γαλήνη πίστη ελπίδα και αισιοδοξία στους μετέχοντες. Οι οποίοι και αυτοί πεθαίνουν και αναγεννιόνται μέσα σε ένα νέο κόσμο όπου πλέον έχει αλλάξει γιατί ο διερχόμενος έχει πλέον αλλάξει.
Το τέλος. Η νέα αρχή
Βασιλιάδες, δούλοι, κορυφαίοι επιστήμονες, παντελώς αναλφάβητοι, εύποροι, πένητες. Από την αρχή της ιστορίας του άνθρωπος με ασφάλεια μπορούσε να παρατηρήσει ότι ανεξαρτήτως των παραπάνω, ο θάνατος το τέλος του βιολογικού κύκλου ερχόταν για όλους. Ανεξάρτητα των πεποιθήσεων για το μετά, αυτό που ίσως να μπορούσε να είναι διαφορετικό σίγουρα δεν μπορούσε να προσδιοριστεί από τα υλικά αγαθά που ο καθένας είχε στην κατοχή του ή τα μέσα για το βιοπορισμό του. Ίσως η διαφορά να μπορούσε να προέλθει από τη γνώση. Την τέχνη. Τις επιστήμες.
Η μύηση
Το να κλείσω τα μάτια. Να διέλθω. Τι άραγε είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους να θέλουν να μυηθούν. Στην πορεία του βιολογικού βίου ανεξάρτητα από το χρόνο εάν είναι στα πρώτα ή τα ύστερα στάδια έρχεται η στιγμή που καταλαβαίνει κάποιος ότι κάτι έχει ανάγκη. Κάτι δεν είναι σωστό. Κάτι λείπει. Δεν γνωρίζει ακριβώς τι είναι αυτό αλλά το ξέρει. Αποζητά την ένωση με τον κόσμο γύρω του. Την ένωση με τους άλλους ανθρώπους. Αποζητά την ένωση με τον εαυτό του. Αποζητά να πάει προς το φως. Ένα αχνό φως που νιώθει ότι υπάρχει μέσα του. Αφήνει όλα τα βάρη που τον έλκουν με την καθημερινότητα. Όλα τα βαριά μέταλλα. Αφήνει τα ρούχα και τα υποδήματά του. Μέσα σε ένα σπήλαιο στο σκοτάδι με ένα αχνό φως περιμένει υπομονετικά. Διέρχεται από δύσκολα περάσματα. Παθαίνει. Τα παθήματά του αυτά τον καθορίζουν και τον προσδιορίζουν. Πεθαίνει ο προηγούμενος εαυτός του. Πεθαίνει ο προηγούμενος κόσμος μέσα του. Πεθαίνει ο προηγούμενος κόσμος γύρω του. Υποφέρει. Αγωνιά. Τρείς περιοδείες νεκρός τρείς μέρες νεκρός. Και μετά το φώς. Αχνό και ταυτόχρονα ζεστό. Η γέννηση. Η ελπίδα. Η αρχή μια νέας πορείας.
Σε όλα αυτά τα παθήματα μέσα στο σκοτάδι ο μυούμενος δεν είναι μόνος του. Υπάρχει ένα χέρι που τον κρατά σφιχτά και τον οδηγεί ώστε να διέλθει με ασφάλεια μέσα από τα δύσκολα περάσματα. Ακούει σημαντικά λόγια που προσδιορίζουν με ακρίβεια τα ορόσημα στα οποία μπορεί να στηριχθεί για να διέλθει. Του δείχνει το ασφαλές πέρασμα μέσα από τα έρημα και δύσκολα μονοπάτια του υλικού κόσμου, της καθημερινότητας, της έλλειψης παιδείας και μόρφωσης. Ακούει και νιώθει το θόρυβο και τη φωτιά. Η αγωνία κορυφώνεται αλλά το χέρι που τον κρατά διώχνει από την καρδιά το σκοτάδι.
Λαμβάνει χώρα λοιπόν μια θυσία. Ο μυούμενος θυσιάζεται. Θυσιάζεται και καταναλώνεται από τους αυτούς που τον θυσιάζουν. Διαλύεται. Γεννιέται πάλι ένας νέος άνθρωπος. Έτοιμος να ξεκινήσει την πορεία του προς το φως. Το φως που πάντοτε θα βρίσκεται μέσα του. Όμως και οι μετέχοντες πεθαίνουν. Θυσιάζονται και αυτοί και καταναλώνονται από το μυούμενο. Σχηματίζουν μια νέα άυλη άτυπη ένωση με την άλυσο. Δημιουργούν ένα νέο σύμπαν . Μία νέα ολότητα. Ξαναγεννιούνται και αυτοί νέοι άνθρωποι όπως έχουν προσδιοριστεί από τη διέλευση και τον ερχομό του μυούμενου, αναλογιζόμενοι και ζώντας και πάλι κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο τη δική τους μύηση.
Θύμα, θύτης, παθών και εκτελεστής, γέννηση και θάνατος, πικρό ποτήρι και γλυκό ποτήρι. Δυισμός της φύσης και της υπόστασης. Του μυούμενου, των μετεχόντων, της φύσης και του σύμπαντος.
Η ένωση με τον εαυτό
Η εσωτερική πορεία. Η πορεία που ξεκινά με την απόλυτη σιγή που πρέπει να ακολουθήσει τη διαδικασία της μύησης. Είναι η σιγή που θα επιτρέψει στο νέο άνθρωπο να αφουγκραστεί τον εαυτό του. Να κατέλθει στο βάθος της συνειδήσεώς του. Να ακολουθήσει το δρόμο προς το αχνό φώς μέσα του. Με τη σιγή του θα επουλώσει τις πληγές της μύησης. Θα ανακαλύψει ότι εκεί που νόμιζε ότι υπήρχαν τραύματα στην πραγματικότητα έχουν φυτευτεί νέοι σπόροι. Ο θάνατος φέρνει ζωή και η ζωή φέρνει το θάνατο. Έχοντας βιώσει την αγωνία και τον τρόμο αλλά και το ασφαλές πέρασμα της μύησης, πλέον το ταξίδι προς τον εσώτερο εαυτό είναι ασφαλές. Χωρίς περισπασμούς. Αυτό που η ψυχή καθενός έχει βιώσει κατά την διάρκεια της μύησής του είναι εντελώς προσωπικό. Αυτό που ίσως έχει σημασία είναι το αποτέλεσμα, η επίδραση, το αποτύπωμα. Όποιο και εάν είναι αυτό, το βέβαιο είναι ότι είναι ανεξίτηλο.
Η ένωση με τον κόσμο
Αποχωρισμός. Μετάβαση. Επανένωση. Ο μυούμενος αποχωρίστηκε τον εαυτό του. Αποχωρίστηκε τον κόσμο. Μετέβη δια της μυήσεως. Έπαθε. Άκουσε. Είδε. Έμαθε. Επανενώνεται με τον κόσμο ένας νέος γεννημένος άνθρωπος. Μέσα από την απόλυτη σιγή ξεκινά την πορεία του για να εναρμονιστεί με τον παγκόσμιο ρυθμό. Να ενωθεί με το σύμπαν και με το Θεό. Το φώς που ψάχνει μέσα του είναι το αρχαίο άρρητο φως προς το οποίο το πάν τείνει και με το οποίο το παν θα ενωθεί. Είναι μία διαρκής πορεία προς το φως που πάντοτε αναζητούσε και δεν το γνώριζε πριν τη μύησή του. Η γνώση της ελπίδας ίσως έχει σκοπό να κάνει το θάνατο να μην μοιάζει ένα λυπηρό τέλος αλλά μία μετάβαση φωτεινή. Ταυτόχρονα όμως προσπαθώντας να εναρμονιστεί με το σύμπαν και τους ανθρώπους κάνουν και την καθημερινότητα να μοιάζει με μία ανοδική πορεία που ταυτόχρονα είναι μια πορεία μέσα στον εσώτερο πυρήνα της συνειδήσεως του. Είναι δύσκολο στη διάρκεια αυτής της πορείας να μην αντιληφθεί πλέον με διαφορετικό τρόπο πράγματα που μέχρι πριν τη μύησή του δεν πρόσεχε και θεωρούσε δεδομένο. Τον κύκλο των εποχών της φύσης όπου η γέννηση διαδέχεται το θάνατο. Τις αλληγορίες των θρησκευτικών δογμάτων. Τα όρια της δύναμης του ανθρώπου.
Ο εχθρός
Ο μυημένος έχει προειδοποιηθεί. Γνωρίζει ποιος είναι ο εχθρός στην πορεία του από εδώ και πέρα. Οι αδελφοί του του τον έχουν δείξει. Στον καθρέπτη. Συμβολικά, του έδωσαν τα εργαλεία για να λαξεύσει το νέο του εαυτό. Τον δικό του κύβο.
Η Προστασία
Όλα αυτά είναι απολύτως ανάγκη να προστατευτούν από την περιέργεια, το φανατισμό, τη μισαλλοδοξία, την υπερηφάνεια και τον εγωισμό. Στα μάτια ενός αμύητου, κάποιου που δεν θα έχει μαζί του το χέρι αυτό που θα τον βοηθήσει να διέλθει με ασφάλεια από όλες τις δυσκολίες, κάποιου που θα αντικρίσει το φως χωρίς προηγουμένως να έχει οικειοθελώς απεκδυθεί τον παλαιό εαυτό του, δεν έχει πάθει, δεν έχει θυσιαστεί ίσως να κάνουν ανεπανόρθωτο κακό στην ίδια του την ψυχή. Η σιγή και η προστασία των μυστικών που είδε και άκουσε ο μυούμενος είναι επιβεβλημένη.
Ι.Κ.
