Κανονικότητα και Αναγνώριση

Κανονικότητα και Αναγνώριση.

Δυο όροι οικείοι σε κάθε τέκτονα, που όμως πολλές φορές γίνονται αιτία παρεξηγήσεων, ίσως γιατί όπως συμβαίνει με κάθε τι σημαντικό σηματοδοτούν έννοιες με λεπτές διαφορές που πρέπει να είναι απόλυτα κατανοητές.

Η Κανονικότητα (Regularity) εμφανίζεται πρώτη φορά στην πρώτη έκδοση των Συνταγμάτων του Άντερσον και στους Γενικούς Κανονισμούς που περιέχονται και είχαν συνταχτεί το 1720 από τον τότε Μεγάλο Διδάσκαλο George Payne. Αναφέρεται πως αν τέκτονες ιδρύσουν Στοά χωρίς εξουσιοδότηση (ιδρυτική χάρτα) του Μεγάλου Διδασκάλου τότε οι κανονικές Στοές (the regular Lodges) δεν θα αναγνωρίζουν αυτές και τα μέλη τους ως κανονικούς, αλλά ως Επαναστάτες. Και αυτό μπορεί να θεραπευτεί μόνον εάν ο Μεγάλος Διδάσκαλος τους αποδεχτεί και εκδώσει ιδρυτική χαρτά ( until he approve of them by his Warrant).

Εδώ θα αναρωτηθεί κανείς, γιατί τέθηκε το θέμα της κανονικότητας αμέσως μετά την ίδρυση της πρώτης σύγχρονης Μεγάλης Στοάς; Γατί ακριβώς εκείνη την εποχή υπήρχαν και άλλες τεκτονικές στοές τα μέλη των οποίων δεν συντάσσονταν με τους κανόνες που υιοθέτησε αυτή η Μεγάλη Στοά, γεγονός που οδήγησε στην συγκρότηση των Μεγάλων Στοών της Υόρκης , των Αρχαίων, αλλά και την ανάπτυξη των Σκωτσέζικων Μητέρων Στοών όπως του Κιλγουίνιγκ κ.ά. Επίσης, συνέβαινε τέκτονες που ανήκαν σε αυτήν την Πρωταρχική Μεγάλη Στοά του Λονδίνου και του Ουέστμινστερ να προχωρούν σε ίδρυση Στοών χωρίς να λάβουν άδεια από τον Μεγάλο Διδάσκαλο, γεγονός που τις καθιστούσε άτακτες σε σχέση με τον κορμό, την διοίκησε κι έλεγχο και γενικά τους κανόνες της Μεγάλης Στοάς αυτής και επομένως μη Κανονικές.

Εδώ λοιπόν, την εποχή της ίδρυσης του σύγχρονου τεκτονισμού βρίσκουμε και τους δυο όρους με τις σημασίες τους, την κανονικότητα της ίδρυσης ή της καταγωγής που την ακολουθεί η κανονικότητα των εργασιών και αν αυτό δεν έχει προϋπάρξει, η εκ των υστέρων αναγνώριση της κανονικότητας.

Τον πρώτο αιώνα ύπαρξης του τεκτονισμού, υπήρξαν εύλογα και συνεχώς διαδικασίες και προσαρμογές κατά τη δημιουργία και ανάπτυξη Μεγάλων Στοών και Τεκτονικών Τύπων, που επηρεάστηκαν σαφώς και από την εξέλιξη της Δύσης, πολιτισμικά και κοινωνικά, όπως και από τις αναπόφευκτες συγκρούσεις που την συνόδευαν.

Έτσι, για παράδειγμα, η απαιτούμενη αποδοχή του Μεγάλου Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος θεσμοθετείται πρώτη φορά το 1813 και αμέσως μετά θα υπάρξουν Μεγάλες Στοές που θα το αμφισβητήσουν ως κριτήριο κανονικότητας.

Στο τέλος του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα, πρώτα τα Ύπατα Συμβούλια του ΑΑΣΤ θα οργανώσουν παγκόσμια Συνέδρια στη Λωζάννη (1875) και στις Βρυξέλλες (1917) και εκεί θα εξεταστούν τα θέματα καθορισμού και οργανώσεως των κανονικών Υπάτων Συμβουλίων και της προάσπισης έναντι μη κανονικών οργανώσεων. Δηλαδή τέθηκαν ευθέως θέματα Κανονικότητας απέναντι στους “irregulars”.

Ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα έχει ξεκαθαριστεί ότι η κάθε Μεγάλη Στοά για να είναι κανονική πρέπει να είναι απόλυτος κυρίαρχος στους τρεις Συμβολικούς βαθμούς και να μην υπόκειται με κανέναν τρόπο σε καμία άλλη αρχή (Ύπατο Συμβούλιο κλπ). Θα χρειαστεί να περάσουν μερικά χρόνια για να εφαρμοστεί απόλυτα τούτη η αρχή από τις κανονικές Μεγάλες Στοές, ενώ άλλα συστήματα – κυρίως μικτά – που δημιουργήθηκαν ως επί το πλείστον τον 20ο αιώνα δεν ακολούθησαν αυτόν τον κανόνα.

Δεν θα επεκταθώ παραπάνω στην γενικότερη ιστορία του τεκτονισμού γιατί δεν είναι το θέμα μας, εδώ μας απασχολεί ο κανονικός αμιγής τεκτονισμός τον οποίο ασκούμε.

Στις αρχές του 20ου αιώνα, είναι σειρά των Μεγάλων Στοών να θεσμοθετήσουν την έννοια της Κανονικότητας. Είναι σαφές ότι στον Δυτικό κόσμο έχουν δημιουργηθεί διαφορετικές τάσεις και πιο συγκεκριμένα αυτή των Βρετανικών νησιών και αυτή της Ηπειρωτικής Ευρώπης. Η διαφορετικότητα μπορεί να είχε τις πηγές της στην ιστορική και πολιτική αντιπαλότητα μεταξύ των αντίστοιχων χωρών, ας μη ξεχνάμε τους μεγάλους πολέμους μεταξύ των ευρωπαϊκών δυνάμεων και την θρησκευτική επιρροή στις σχέσεις τους. Ενώ ο ιδιαίτερος αγγλικός προτεσταντισμός (ως αγγλικανική εκκλησία) καθίσταται βασικό θεμέλιο του βρετανικού κράτους, ο Καθολικισμός απομακρύνεται από τα εξόχως κοσμικά ευρωπαϊκά κράτη υπό διαφορετική κουλτούρα και προσέγγιση της πραγματικότητας, με βάση τις νέες αλματώδεις επιστημονικές και φιλοσοφικές εξελίξεις. Θεϊσμός ή Ντεϊσμός, θρησκευτική ή μη θρησκευτική προσέγγιση του Μεγάλου Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος;

Η απόσταση που ήταν σαφής μετά την Λωζάννη, θεσμοθετήθηκε στα πρώτα κριτήρια κανονικότητας των Μεγάλων Στοών που όρισαν κατ αρχάς οι τρείς Βρετανικές Μεγάλες στοές της Αγγλίας, Ιρλανδίας και Σκωτίας το 1929 .

Αυτά είναι:

  1. Κανονικότητα καταγωγής. Κάθε Μεγάλη Στοά πρέπει να έχει συσταθεί νόμιμα από κανονικά αναγνωρισμένη Μεγάλη Στοά ή από τρεις ή περισσότερες προϋπάρχουσες κανονικές Στοές.
  2. Η πίστη στον ΜΑΤΣ και τη αποκεκαλυμμένη θέλησή του είναι απαραίτητο προαπαιτούμενο για ένταξη.
  3. Όλοι οι μυούμενοι αναλαμβάνουν τις ορισμένες υποχρεώσεις τους σε πλήρη θέα επί του ανοικτού Τόμου του Ιερού Νόμου, ορισμός με τον οποίο εννοείται η άνωθεν αποκάλυψη που είναι δεσμευτική για τη συνείδηση του συγκεκριμένου ατόμου που έχει μυηθεί
  4. Τα μέλη της Μεγάλης Στοάς και των Στοών είναι αποκλειστικά άντρες και κάθε Μεγάλη Στοά δεν θα έχει καμία Τεκτονική επαφή, οποιουδήποτε είδους, με μικτές Στοές ή σώματα που αποδέχονται γυναίκες προς ένταξη.
  5. Η Μεγάλη Στοά έχει κυριαρχική δικαιοδοσία επί των υπό την αιγίδα της Στοών · δηλαδή ότι θα είναι ένας υπεύθυνος, ανεξάρτητος, αυτοδιοικούμενος οργανισμός, με αποκλειστική και αδιαμφισβήτητη εξουσία επί της Συντεχνίας (Craft) ή Συμβολικών Βαθμών (Μαθητής , Εταίρος και Διδάσκαλος τέκτων) εντός της δικαιοδοσίας του.
  6. Τα τρία Μεγάλα Φώτα του Τεκτονισμού (δηλαδή, ο Τόμος του Ιερού Νόμου, ο Γνώμονας και ο Διαβήτης) θα πρέπει να εκτίθενται πάντοτε όταν η Μεγάλη Στοά ή οι υφιστάμενες Στοές της εργάζονται, πάντοτε με βάση τον Τόμο του Ιερού Νόμου.
  7. Απαγορεύεται αυστηρά η συζήτηση περί θρησκείας και πολιτικής εντός της Στοάς.
  8. Ότι τηρούνται αυστηρά οι αρχές των Αρχαίων Οροθεσίων, τα έθιμα και οι παραδόσεις της Συντεχνίας.

Αυτοί είναι οι κανόνες που ενστερνίζονται οι Κανονικές (αμιγείς) Μεγάλες Στοές που ακολουθούν την αγγλοσαξονική παράδοση.

Στην Ηπειρωτική Ευρώπη και όπου υπήρχε ριζωμένη η Σκωτική παράδοση, οι θεμελιώδεις αρχές έχουν μικρές αλλά διακριτές διαφορές. Τις παραθέτω όπως τις αναφέρει η Μεγάλη Στοά της Γαλλίας και τις ακολουθούν ως βάση τα μέλη της Διεθνούς Συνομοσπονδίας των Ηνωμένων Μεγάλων Στοών του ΑΑΣΤ (CIGLU).

  • Η επίκληση του Μεγάλου Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος,
  • η παρουσία στην Στοά των τριών Μεγάλων Φώτων: ο Τόμος του Ιερού Νόμου (ο οποίος στη Μ. Στοά μας είναι η Βίβλος) εκτεθειμένος και ανοικτός με τον Γνώμονα και τον Διαβήτη,
  • η αποκλειστική κυριαρχία επί των Συμβολικών Βαθμών, η ανεξαρτησία από κάθε τεκτονική δομή Ανώτερων Βαθμών,
  • οι κανονικές εργασίες είναι αποκλειστικά αμιγείς,
  • μη παρέμβαση σε πολιτικές ή θρησκευτικές αντιπαραθέσεις,
  • ο προοδευτικός και πνευματικός χαρακτήρας της μυητικής διαδικασίας.

Στα παραπάνω και εκ παραδόσεως η δική μας Ηνωμένη Μεγάλη Στοά του ΑΑΣΤ προσθέτει ως απαραίτητη προϋπόθεση για την ένταξη μέλους την πίστη του στον Θεό (με την έννοια της Δημιουργού Αρχής και ανεξάρτητα από θρησκεία ή δόγμα που ακολουθεί ο υποψήφιος) και την αθανασία της Ψυχής.

Επανερχόμαστε λοιπόν στον όρο Κανονικότητα. Μια Μεγάλη Στοά για να είναι σε θέση να ασκήσει τους όρους κανονικότητας, πρέπει κατ αρχάς να έχει ιδρυθεί κανονικά.

Πως ιδρύεται κανονικά; Μα από τρείς κατ ελάχιστο προϋπάρχουσες κανονικές Στοές που αποφασίζουν να συνεργαστούν γι αυτό τον σκοπό.

Έτσι ιδρύθηκε η πρώτη σύγχρονη Μεγάλη στοά του Λονδίνου και του Ουέστμινστερ το 1717, έτσι ιδρύθηκε η πρώτη και Μητέρα όλων μας Γαληνότατη Μεγάλη Ανατολή της Ελλάδος το 1868 που στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Μεγάλη Στοά της Ελλάδος, έτσι ιδρύθηκε η Εθνική Μεγάλη Στοά της Ελλάδος το 1986. Και βέβαια έτσι πράξαμε και εμείς τον Φεβρουάριο του 2017, όταν έξη προϋπάρχουσες στοές, στην εκ του Συντάγματος προβλεπόμενη Γενική Συνέλευση ομοφώνως αποφάσισαν να προχωρήσουμε κατά την παράδοση του Σκωτικού Τύπου της Ελλάδος, αποκηρύσσοντας τις μέχρι τότε θεσμικές στρεβλώσεις.

Εδώ γεννάται η κρίσιμη ερώτηση. Μπορεί να ιδρυθεί κανονική Μεγάλη Στοά από κανονικούς αδελφούς 15, 150 ή 150 χιλιάδες, αδιάφορος ο αριθμός, αδελφούς που όμως δεν εκπροσωπούν τρεις τουλάχιστον πλήρεις προϋφιστάμενες και σύσσωμες Στοές; Η απάντηση είναι “ανεξαιρέτως όχι” ! Ιδρύουν ότι νομίζουν αλλά αυτό δεν είναι κανονικό κατά την τεκτονική παράδοση. Έχει συμβεί πολλές φορές διεθνώς, έχει συμβεί και στη χώρα μας.

Κανονικοποιείται τέτοιο Τεκτονικό μόρφωμα μόνο όταν μια διεθνούς αναγνώρισης κανονική τεκτονική δύναμη (Μεγάλη Στοά), που δεν αναγνωρίζει άλλη Μεγάλη Στοά στη χώρα, άρα που την θεωρεί τεκτονικά “έρημη”, αναγνωρίσει αυτό το μόρφωμα ως ” Μεγάλη Στοά”. Τυπικά η ιστορία και η ύπαρξη της, μεταξύ των Κανονικών Μεγάλων Στοών, ξεκινά εκείνη την στιγμή και βεβαίως από εκείνη την στιγμή και μετά κάθε ενέργεια της είναι απολύτως κανονική (εφόσον και για όσο τηρεί τα παραπάνω κριτήρια κανονικότητας!).

Επίσης, μπορεί να ερωτηθεί εάν μια Μεγάλη Στοά επιτρέπεται να ταυτιστεί με την ιστορία άλλης υφιστάμενης Μεγάλης Στοάς, Π.χ. χρησιμοποιώντας το ίδιο έτος ίδρυσης , τα ίδια ονόματα στοών με τον ίδιο αριθμό; Απολύτως όχι! Αν είναι μια ομάδα τεκτόνων -χωρίς την συνδρομή κανονικών στοών- που χρησιμοποιούν τίτλους, ονόματα και αριθμούς στοών που ήδη υπάρχουν και λειτουργούν, τότε είναι μια από τις πολλές τεκτονικές παρωδίες, που βέβαια -καλώς ή κακώς – με την πάροδο των ετών αποκτούν φαινομενική υπόσταση και έχει τύχει κάποιες εξ αυτών με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να κανονικοποιηθούν .

Σε κάθε περίπτωση ο αριθμός της στοάς δίπλα στο όνομά της δείχνει την αρχαιότητα της θέσης της στον κατάλογο των στοών που έχει ιδρύσει στην ιστορική της πορεία μια Μεγάλη Στοά. Για παράδειγμα ο κατάλογος της πρώτης Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος που ξεκινά από το 1868 δίνει την αρίθμησή του από τότε αδιάσπαστα μέχρι σήμερα. Αν ένα πρόσφατο μόρφωμα χρησιμοποιεί την ίδια ονομασία και αριθμό, πχ στοά τάδε υπ αριθμ εκατόν πενήντα τόσο, τότε απλά κοροϊδεύει όσους τυχαία φτάνουν στην πόρτα της, αφού υπονοεί ότι έχει στη λίστα της περισσότερο από 150 στοές, που σημαίνει πλήθος αδελφών και αρχαιότητα, εξ ίσου ανύπαρκτα και τα δύο. Επιπροσθέτως δηλώνει και ασυγχώρητη άγνοια της τεκτονικής παράδοσης και κανόνων των υπευθύνων της.

Το ίδιο τεκτονικά αστεία είναι η δικαιολογία “αφύπνισης” εν ύπνω στοών αφού αυτό για να γίνει κανονικά πρέπει να είναι εν ζωή και να παρευρίσκεται στην τελετή ένα τουλάχιστον εκ των παλαιών μελών της στοάς αυτής. Κατ’ εξαίρεση ίσως έχει γίνει αποδεκτό κάτι παρόμοιο μόνο σε χώρες όπου ο τεκτονισμός είχε διωχθεί από τα καθεστώτα για πολλές δεκαετίες, όπως συνέβη σε πρώην σοβιετικές χώρες, αλλά μέχρις εκεί.

Αν λοιπόν δώσαμε μια ιδέα περί κανονικότητος, να δούμε το σημαίνει αναγνωρισμένη;

Ο όρος ξεκινά πάλιν από τον αγγλοσαξονικό κόσμο, που θεωρεί την Αγγλία ως κέντρο του, άρα η αναγνώριση από αυτήν τοποθετεί μια Μεγάλη Στοά (που μέχρι εκείνη την στιγμή μπορεί να ήταν απολύτως αντικανονική) στην παγκόσμια ομάδα των κανονικών στοών. Ο Ηπειρωτικός Ευρωπαϊκός τεκτονισμός έχει την παράδοση των συνθηκών Φιλίας και Αμοιβαίας Αναγνώρισης μεταξύ των Μεγάλων Στοών που ακολουθούν την ίδια παράδοση και τις ίδιες αρχές κανονικότητας.

Η Μεγάλη Στοά της Γαλλίας που όπως είναι γνωστό έχει επιλέξει να ασκεί και να υποστηρίζει την παράδοση των Συμβολικών βαθμών του ΑΑΣΤ που γεννήθηκαν και αναπτύχθηκαν στην Γαλλία από τον 18ο αιώνα, πρόσφατα θεσμοθέτησε μία ” Σκωτική Χάρτα” . Την χορηγεί σε Μεγάλες Στοές με τις οποίες υπογράφει ή έχει υπογράψει Συνθήκη Φιλίας, εφόσον – επιπλέον – έχουν και την παράδοση και την θέληση να ασκούν και να στηρίζουν πραγματικά και ουσιαστικά τον παραδοσιακό ΑΑΣΤ. Μια τέτοια Χάρτα , την έβδομη που έχει δοθεί παγκοσμίως, αν δεν κάνω λάθος, έλαβε και η δική μας Μεγάλη Στοά πριν από ένα χρόνο σε επιστέγασμα της μεταξύ μας φιλίας και αμοιβαίας εμπιστοσύνης.

Ολοκληρώνοντας αυτή τη μικρή και άτυπη κουβέντα μας, μιας που το επιτρέπει ο χρόνος, να πω και δυο λόγια για το θέμα των Υπάτων Συμβουλίων. Επαναλαμβάνω ότι ο Φιλοσοφικός Τεκτονισμός όπως ορίζεται από την κανονικότητα είναι απολύτως ανεξάρτητος από την Μεγάλη Στοά και τα δυο σώματα είναι απολύτως ανεξάρτητα και κυρίαρχα στους βαθμούς που ασκούν. Όμως οι αδελφοί είναι καλό να γνωρίζουν ορισμένα βασικά θεσμικά ζητήματα και αυτές οι άτυπες συναντήσεις μας είναι μια καλή ευκαιρία για να επαναλαμβάνουμε τις αρχές μας.

Είπαμε πως η Μεγάλη Στοά για να είναι κανονική πρέπει να ιδρυθεί από τρεις τουλάχιστον κανονικές στοές.

Το Ύπατο Συμβούλιο δεν έχει καμία σχέση με αυτά. Ούτε Στοές , ούτε Περιστύλια, ούτε χιλιάδες κανονικοί τέκτονες, δεν μπορούν να ιδρύσουν κανονικό Ύπατο Συμβούλιο. Ο ΑΑΣΤ είναι ένα μυητικό σύστημα και η μυητική πορεία και εξέλιξη είναι αδιαπραγμάτευτη, σε μια πορεία που ολοκληρώνεται σε 33 στάδια.

Ο Ύπατος Μέγας Γενικός Επιθεωρητής του 33 γνωρίζει όλο το μυητικό σώμα δηλαδή τα Τυπικά, την γραπτή και την προφορική παράδοση του Τύπου. Ύπατο Συμβούλιο σε μια χώρα, μια δικαιοδοσία όπου δεν ασκείται η παράδοση, δημιουργείται από έναν κανονικά εξουσιοδοτημένο γι αυτό Ύπατο Μέγα Γενικό Επιθεωρητή που αναλαμβάνει να λειτουργήσει ως βασίλισσα μέλισσα μιας κυψέλης. Η κυψέλη είναι ένα αρχαιότατο μυητικό και τεκτονικό σύμβολο που δυστυχώς ελάχιστοι πλέον το θυμούνται, αλλά θα το συζητήσουμε σε μια επόμενη ευκαιρία. Ο Ύπατος Μέγας Γενικός Επιθεωρητής λοιπόν, θα καλέσει ένα αδελφό που έχει επιλέξει και θα του αποδώσει τον 33ο. Και στη συνεχεία και οι δυο μαζί θα επιλέξουν και θα καλέσουν έναν τρίτο. Οι αποφάσεις απαιτούν πάντα ομοφωνία. Έτσι θα συγκροτήσουν το Ύπατο Συμβούλιο και από εκείνη τη στιγμή ο Τύπος λειτουργεί κανονικά σε αυτή την Δικαιοδοσία, σε αυτή τη χώρα.

Το σύστημα είναι απόλυτα μυητικό, επομένως τόσο τα Τυπικά όσο και η μυητική διαδοχή έχουν απόλυτη σημασία. Που σημαίνει ότι ο κάθε κανονικός Ύπατος Μέγας Γενικός Επιθεωρητής γνωρίζει προσωπικά τον μυητή του Μεγάλο Ταξιάρχη που η μυητική του αλυσίδα οδηγεί μέχρι την ίδρυση του Τύπου. Και το ανακοινώνει με υπερηφάνεια. Που σημαίνει για την Ελληνική Δικαιοδοσία ότι από το 1872 που ιδρύθηκε ο Τύπος με τον Ροδοκανάκη έως τον Ρ. Ντε Σιγούρα υπήρξε μια και αδιάσπαστη αλυσίδα. Αν κάποιος “Ύπατος Μέγας Ταξιάρχης” επικαλείται οποιαδήποτε αρχαιότητα, αλλά δεν μπορεί να βεβαιώσει ποιος Ύπατος Μέγας Ταξιάρχης τον μύησε, ποιος μύησε τον δικό του ΥΜΤ και στη συνέχεια όλη την μυητική διαδοχή του δικού του ΥΜΤ μέχρι την αρχή του Τύπου, τότε απλά ποτέ δεν μυήθηκε κανονικά. Δεν υπάρχουν ούτε “ανώτεροι άγνωστοι” , ούτε μυητές που επιθυμούν ανωνυμία. Αν κάποιος “Ύπατος Μέγας Ταξιάρχης” δεν μπορεί να τεκμηριώσει την διαδοχή του τότε απλά δεν έχει μυηθεί ποτέ! Βρήκε κάπου κάποια φωτοτυπημένα Τυπικά ή είδε τον εαυτό του στον καθρέφτη και τον “έχρισε”.

Αυτού του είδους τα μορφώματα χρησιμοποιούν συνήθως δικολαβικές λογικές, μπερδεύουν νόμους περί συλλόγων και εταιρειών με λίγα “δημοκρατικά” αιτήματα δήθεν αγανακτισμένων αδελφών για να καταλήξουν στον εαυτό τους ως σωτήρα του Τύπου. Είναι η επιτομή αυτού που διεθνώς ονομάζουν Clandestine ή Bogus Masonry. Ούτε κανονικό, ούτε μη κανονικό, κίβδηλο και τεκτονικά αθέμιτο.

Ένα τέτοιο σύστημα όσο και αν αναπτυχθεί είναι απολύτως αντικανονικό. Η μυητική διαδοχή και το πνευματικό περιεχόμενο που είναι εκ των ουκ άνευ του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου δεν υπάρχουν και το μόρφωμα τέτοιου “Υπάτου Συμβουλίου” δεν είναι παρά μια σύναξη παρενδυματικών. Μπορεί να κανονικοποιηθεί κάποτε; Ναι αν το αναγνωρίσει ένα κανονικό Ύπατο Συμβούλιο, μια πράξη που έχει γίνε κάποιες φορές, συνήθως εκ λάθους, παραπλάνησης ή σπανιότερα από σκοπιμότητα.

Αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε το συγκεκριμένο νεοαναγνωρισμένο Ύπατο Συμβούλιο θα έπρεπε να δηλώνει ως έτος ίδρυσης την ημερομηνία κανονικοποίησης που έλαβε παράδοση και νομιμότητα. Αυτό έχει συμβεί κάποιες φορές. Όμως η ιστορία μας έχει δείξει και ορισμένα άτομα που έστησαν τέτοια Ύπατα και δεν έχουν φραγμούς και όρια γιατί απλά δεν γνωρίζουν τι είναι αυτό που υποτίθεται ότι υπηρετούν. Έτσι μια που όλα τα κάνουν επίπλαστα και πομπώδη, χρησιμοποιούν την αρχαιότερη ημερομηνία ίδρυσης που τους βολεύει, ασχέτως αν τα απομιμούμενα γνήσια Ύπατα Συμβούλια υφίστανται κανονικά και όχι απλά δεν τους αναγνωρίζουν, ούτε καν τους γνωρίζουν κοινωνικά. Για την ιστορία του Τύπου που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν, παραπέμπουν σε κοινές εγκυκλοπαίδειες του περασμένου αιώνα γιατί και το Google τους είναι πολύπλοκο. Όσο για την μυητική τους καταγωγή μπερδεύουν πάντα κάποιους σπουδαίους άγνωστους που δεν υπήρξαν ποτέ 33οι σε κανένα Ύπατο Συμβούλιο και την σχέση τους με σπουδαίους ξένους από την Ευρώπη, την Ασία, τον Άρη ή κάποιο ακόμα ποιο μακρινό πλανήτη.

Για το απλό ερώτημα, ποιος Ύπατος Μέγας Ταξιάρχης τους μύησε και ποιος είχε μυήσει αυτόν για να σχηματιστεί η αδιάσπαστη αλυσίδα μέχρι την ίδρυση του Τύπου, 20 ονόματα όλα και όλα δηλαδή, δεν υπάρχει απάντηση. Όπως έχει λεχθεί πολύπλοκα περιγράφεις κάτι όταν δεν το γνωρίζεις, αν το γνωρίζεις μπορείς να το πεις απλά.

Ολοκληρώνοντας λοιπόν αγαπητοί μου αδελφοί, γνωρίζετε απολύτως που στηρίζεται η δική μας κανονικότητα. Η Μεγάλη μας Στοά ως μέλος της Διεθνούς Συνομοσπονδίας των Ηνωμένων Μεγάλων Στοών του ΑΑΣΤ (CIGLU) και μετά την εμβάθυνση των σχέσεων της με τη Μεγάλη Στοά της Γαλλίας και την παραλαβή της Σκωτικής Χάρτας, αποφάσισε να αλλάξει την ονομασία της σε Ηνωμένη Μεγάλη Στοά της Ελλάδος του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου. Γιατί;

Για να δηλώσει με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι στηρίζει και υπηρετεί την μοναδική Σκωτική παράδοση που υπάρχει στον τόπο μας ήδη από τον 18ο αιώνα και θεσμοθετήθηκε με την ίδρυση της πρώτης Μεγάλης Στοάς το 1868. Και με σεβασμό προς τους αρχαιότερους αδελφούς δεσμεύεται να εργαστεί για την επανένωση όλων των Ελλήνων Σκώτων τεκτόνων. Και αυτό πράττει!

I.Π. 4 Ιουνίου 2020.

Η απομαγνητοφώνηση έγινε με την επιμέλεια της Μεγάλης Γραμματείας και του Ένδ.: αδελφού Σάββα Πασάλη

Το βρήκατε ενδιαφέρον; Μοιραστείτε το...

Facebook
Twitter
LinkedIn
Pinterest
Email
Εκτύπωση

1 σκέψη για το “Κανονικότητα και Αναγνώριση”

Αφήστε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Scroll to Top