Εορτάζουμε σήμερα την λαμπρότερη επέτειο στην ιστορία της πατρίδας μας.
Η εθνική εξέγερση του 1821 σηματοδότησε την αρχή για την πραγματοποίηση της εθνικής μας αναγέννησης που ολοκληρώθηκε με την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους. Η 25η Μαρτίου 1821 δεν αποτελεί μόνο την γενέθλιο ημέρα της Ελληνικής Επανάστασης αλλά και κάτι σημαντικότερο. Αποτελεί το σύμβολο της έναρξης της τελικής φάσης. Η ιστορική αλήθεια είναι ότι αμέσως μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης ξεκινούσε παράλληλα και ο ξεσηκωμός των Ελλήνων. Την ώρα που έμπαινε στην Πόλη ο Οθωμανός κατακτητής ο λαϊκός βάρδος θρηνούσε και έσπερνε την ελπίδα. Όλος ο Ελληνισμός άκουγε και τραγουδούσε τους στίχους:
«Σώπασε κυρά-Δέσποινα και μη πολυδακρύζεις
Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα’ ναι».
Εκείνη ακριβώς την στιγμή ξεκινούσε ο αγώνας του Ελληνισμού για ελευθερία.Από το 1453 έως το 1821 έχουν καταγραφεί έντεκα εξεγέρσεις του Ελληνικού Έθνους κατά του Οθωμανού κατακτητή (χωρίς να υπολογίσουμε τους συνεχείς αγώνες Αρματολών και Κλεφτών που διατηρούσαν άσβεστη την επαναστατική φλόγα):
- 1495
- 1535
- 1571
- 1575
- 1585
- 1600
- 1600-1612
- 1683-1699
- 1770-1778
- 1800-1803
- 1807-1815
Όλες αυτές οι εξεγέρσεις απέτυχαν, καθώς το κοινό χαρακτηριστικό τους ήταν ότι στηρίχθηκαν κατά κύριο λόγο σε υποσχέσεις των ισχυρών ξένων δυνάμεων, οι οποίες για δικούς τους λόγους στο τέλος αποσύρονταν, αφήνοντας εκτεθειμένους τους εξεγερμένους Έλληνες.
Αυτές τις απέλπιδες προσπάθειες ακολουθούσαν πάντα σφαγές και ωμότητες εκ μέρους του κατακτητή.
Οι συνεχείς όμως θυσίες των Ελλήνων αποτέλεσαν τους θεμέλιους λίθους για να αποκτηθεί «απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη» η Ελευθερία και να υψωθεί το οικοδόμημα του Ελληνικού Κράτους, συνεχίζοντας έτσι την πορεία του Έθνους μας μέσα στην Ιστορία. Εορτάζοντας σήμερα την επέτειο της εθνικής παλιγγενεσίας ας μην επιτρέψουμε στο χρόνο να καλύψει με την σκόνη της λήθης την ιστορική μνήμη του Έθνους.
Από την προϊστορία κατοικούμε σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο, γέφυρα ανάμεσα στην Δύση και την Ανατολή, στην λεκάνη της Μεσογείου, μαρτυρική μήτρα της ιστορίας και του πολιτισμού.Έναν τόπο που χαρακτηρίζεται από πολέμους, εισβολές, μετακινήσεις, αναμίξεις λαών και πολιτισμών.Ο μοναδικός τρόπος για να υπάρχουμε είναι η ιστορική μας μνήμη.
Θεμέλιο της διαχρονικής ύπαρξής μας είναι η ιστορική μας συνείδηση, μια συνείδηση που αποτυπώνεται στην γλώσσα μας, που αδιάσπαστα υπηρετούμε και μας υπηρετεί από τα χρόνια του Ομήρου.
Οι ρίζες της νεοελληνικής γλώσσας είναι οι ίδιες με αυτές της γλώσσας της Ιλιάδας και της Οδύσσειας. Επιπλέον, ο τρόπος που ατενίζουμε τον κόσμο, οι αρχές και οι αξίες μας, τα ήθη και τα έθιμά μας είναι κοινά.
Η ιστορική μας μνήμη μας συγκροτεί σαν ιστορικά υποκείμενα και αυτή η μνήμη ουδέποτε χάθηκε μέσα στους αιώνες.Όταν ένας λαός ξεχάσει την ιστορία του και αλλοιωθεί, η ιστορική του μνήμη παύει να υπάρχει.
Δεν μπορεί να έχει ούτε παρόν ούτε μέλλον.Εμείς οι Τέκτονες πάντα εκπληρώναμε και εκπληρώνουμε το καθήκον μας απέναντι στην πατρίδα μας.Μέλη μας οραματίστηκαν και ίδρυσαν την Φιλική Εταιρεία, οργανώνοντας τον αγώνα της τελικής και νικηφόρας προσπάθειας του γένους μας για ελευθερία.
Αδελφοί μας από το εξωτερικό συμμετείχαν σε πλήθος ελληνικών και φιλελληνικών οργανώσεων, υποστήριξαν με κάθε τρόπο τον εθνικό μας αγώνα και πολλοί από αυτούς έδωσαν ακόμα και την ζωή τους.
Υπάρχει ένας μακρύς κατάλογος Τεκτόνων Ελλήνων και ξένων αδελφών που δοξάστηκαν στον αγώνα της εθνικής παλιγγενεσίας. Όπως στο παρελθόν έτσι και σήμερα οι συνθήκες μας καλούν να υπερασπιστούμε και πάλι τις αρχές μας.
Στην κοινωνία το αίτημα για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΙΣΟΤΗΤΑ-ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ είναι επίκαιρο και τίθεται πιεστικά. Σε εθνικό επίπεδο οι κίνδυνοι είναι πλέον ορατοί.Σήμερα με πολύ συγκεκριμένο τρόπο επιχειρείται η αλλοίωση της ιστορικής μας μνήμης.
Η προσπάθεια αυτή συνιστά θανάσιμο κίνδυνο για την συνέχιση της ιστορικής πορείας του Έθνους μας.
Ως Τέκτονες είμαστε και πάλι παρόντες για να υπηρετήσουμε την Πατρίδα μας με κάθε τρόπο, επιβεβαιώνοντας ότι με αδιάσπαστη ανιδιοτελή θέληση θα θριαμβεύσουμε υπεράνω όλων των εμποδίων.
Θα πράξουμε το καθήκον μας και πάλι, ενθυμούμενοι τόσο το «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή ΘΑΝΑΤΟΣ» όσο και το «ΝΙΚΑΝ ή ΘΝΗΣΚΕΙΝ».
ο Μέγας Διδάσκαλος
Καλλίας Ψηφίδης
