Φίλες και Φίλοι, αδελφές και αδελφοί, με τους βαθμούς και αξιώματά σας,
Σας καλωσορίζω κι εγώ από καρδιάς στην εφετινή λευκή εορτή του θερινού ηλιοστασίου, με αυτόν τον καινοτόμο ψηφιακόν τρόπο, που μας επέβαλε ο κορωνοϊός και η ανάγκη προστασίας της δημόσιας Υγείας.
Τα τεκτονικά ειωθότα, μας επιβάλλουν κατά το τέλος της τεκτονικής χρονιάς να αναλογισθούμε. Έτσι, αφού με το ηλιοστάσιο αυτό κλείνουμε την τεκτονική χρονιά, ας θυμηθούμε τι άφησε ο χρόνος που πέρασε.
Ζήσαμε καταστάσεις έντονες, από την αναστροφή της κοινωνικοοικονομικής πορείας της χώρας μας, την ανατροπή της γαλήνης στα σύνορα και στον κοινωνικό ιστό μας, τον κίνδυνο της έξαρσης του κάθε φανατισμού (ξενοφοβίας, μισαλλοδοξίας, και τα όμοια), έως την εισβολή του φόβου του κορωνοιού και των συνακόλουθων επιπτώσεων της αναγκαίας καραντίνας στην καθημερινότητά μας.
Ζήσαμε -και δεν έχουμε τελειώσει- πρωτόγνωρες συνθήκες παγκόσμια. Ζήσαμε ανθρώπινες τραγωδίες που εξελίχθηκαν γύρω μας σε πλήρη αδυναμία συνδρομής στον πάσχοντα, μέσα στην αμοιβαία απομόνωση. Ζήσαμε σε μία τελείως άλλη καθημερινότητα, δίχως τίποτα γνωστό και βέβαιο. Ξαναζήσαμε τον φόβο και την αγωνία του αγνώστου του πρωτόγονου ανθρώπου, έστω και με περισσότερα μέσα στην διάθεσή μας.
Και όπως πάντα συμβαίνει, ουδέν κακόν αμιγές καλού!
Ξαναβγήκαν στην επιφάνεια ψιλοξεχασμένες αξίες, όπως της ατομικής υπευθυνότητας και της κοινωνικής αλληλεγγύης, του αυτοπεριορισμού και αλληλοσεβασμού. Θυμηθήκαμε την γοητεία και την δυσκολία της αλληλεξάρτησης. Ξαναζήσαμε την κοινωνικότητα από το σπίτι και την εκτίμηση της ανάγκης του κοινού καλού.
Ξαναείδαμε τους ανθρώπους που δεν βλέπαμε γύρω μας, και εκτιμήσαμε την μεγάλη προσφορά των ταπεινών επαγγελμάτων στην καθημερινότητά μας .
Και ζούμε την σταδιακή, δύσκολη, αλλά και επίφοβη, αναγκαία επαναφορά στην επονομαζόμενη «κανονικότητα», δυστυχώς αφενός υπό την σκιά της απειλής κατά των ανατολικών συνόρων μας, και αφετέρου, σε κλίμα οικονομικής δυσανεξίας της πλειονότητας των συνοικούντων τον τόπον αυτόν, και κατά τρίτον με τον φόβο της επανέξαρσης της διάδοσης του ιού και ίσως, νέων περιοριστικών μέτρων και παθών.
Και εμείς οι τέκτονες τι κάναμε, στερημένοι της εκ των ουκ άνευ φυσικής συνάθροισης στις στοές μας;
Νομίζω, φερθήκαμε ως Τέκτονες, χρησιμοποιώντας τα εργαλεία της τέχνης μας!
Συμμορφούμενοι με τις επιταγές της Πολιτείας μας και της λογικής, αναστείλαμε μεν τις συναθροίσεις μας, επινοήσαμε όμως νέα εργαλεία και μέσα τεκτονικής δραστηριοποίησης.
Όλα τα εργαστήρια του Τάγματος μας διατήρησαν τις προγραμματισμένες τους συναντήσεις, υιοθετώντας το μέσον των ψηφιακών τηλεσυνεδριάσεων.
Το δε κρίσιμο διάστημα του “εγκλεισμού” μας, οι συναντήσεις ήσαν πολύ περισσότερες των προγραμματισμένων τακτικών, με μαζική συμμετοχή των αδελφών, αφού όλοι είχαμε την ανάγκη της επικοινωνίας. Το νέο εργαλείο που υιοθετήσαμε συνέβαλε στη διατήρηση της συνοχής και τη συλλειτουργικότητά μας, με τις κοινές τηλεσυναντήσεις Στοών και επιπλέον με τις ανοικτές προσκλήσεις προς κάθε αδελφό της Μεγάλης μας Στοά, υπό το πνεύμα της ενότητας και των ανοικτών θυρών που χαρακτηρίζει το Τάγμα μας.
Ταυτόχρονα, η Μεγάλη μας Στοά ενδιαφέρθηκε για την επικοινωνία της με τις τεκτονικές Δυνάμεις στην Ελλάδα και το Εξωτερικό, σταθερά προσανατολισμένη στην εξωστρέφεια και στην καλλιέργεια σχέσεων με κανονικές τεκτονικές Δυνάμεις.
Έτσι, κατά τον προ καραντίνας χρόνο, η Μ. Στοά μας συμμετείχε στις διεθνείς διοργανώσεις του Τύπου μας και ασχολήθηκε συστηματικά με την διοργάνωση στην Αθήνα του αναληφθέντος παγκοσμίου Συνεδρίου, της Διεθνούς Συννομοσπονδίας των Μεγάλων Στοών του Σκωτικού Τύπου (ICUGL), που είχε προγραμματισθεί για τον Μάιο.
Τελικά και εύλογα το παγκόσμιο Συνέδριο αναβλήθηκε για την επόμενη χρονιά λόγω της πανδημίας του COVID 19, συμπίπτοντας τυχαία μεν, τυχερά δε με την επέτειο των 200 χρόνων από την Παλιγγενεσία μας!
Στείλαμε και δεχθηκαμε μηνύματα συμπαράστασης για τα δεινά της πανδημίας καθώς για την επέτειο της Εθνεγερσίας της 25 Μαρτίου 1821.
Η εθνική μας επέτειος εορτάσθηκε στην Μεγάλη Στοά μας με ποικιλία εκδηλώσεων μέσω των ψηφιακών εργαλείων.
Με πανηγυρικό και πονήματα σχετικά με την σχέση των Τεκτόνων με την Φιλική Εταιρία, τον απελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων, τις έννοιες της Ελευθερίας και του Φιλελευθερισμού του Ελευθεροτεκτονισμού, όχι μόνον για ιστορικούς λόγους, αλλά και για βιωματική ενστέρνιση των εξ αυτών αξιών και εθνικών εμπειριών.
Κάναμε κοινωνούς αυτού του πνεύματος και τους αδελφούς της ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ, στέλνοντας τρίγλωσσο μήνυμα – αφιέρωμα στην Ελληνική Επανάσταση, τόσον τιμής και φιλίας ένεκεν , αλλά και για εμψύχωσή τους κατα της πανδημίας και προιδεάζοντας για την 200ή επέτειο της εθνικής μας παλιγεννεσίας τον επόμενο χρόνο.
Εκτιμώντας τις γνωστές συνθήκες της καθημερινότητάς μας, η Επιτροπή Αλληλεγγύης της Μεγάλης Στοάς μας, ενεργοποιήθηκε να βοηθήσει, κατά τις δυνατότητές μας, τυχόν πάσχοντες αδελφούς και τρίτους, όπως και να παροτρύνει τα μέλη των Στοών, που έχουν την δυνατότητα, να προσφέρουν αίμα για τις ανάγκες των συνανθρώπων μας και να οργανώσουν τέτοιες δράσεις, εντός και εκτός του τεκτονικού χώρου.
Συγκινητική ήταν και η ανταπόκριση και το ενδιαφέρον τεκτονικών δυνάμεων του εξωτερικού για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα. Μεγάλες Στοές από όλη την Υφήλιο, όπως και επώνυμοι αδελφοί του εξωτερικού, έστειλαν μηνύματα συμπαράστασης και αδελφικής αλληλεγγύης στις δοκιμασίες που βιώνει η ανθρωπότητα όλη και η κάθε χώρα διακεκριμένα, επιβεβαιώνοντας την αρχή της αδελφοσύνης των απανταχού τεκτόνων.
Έτσι, η Ηνωμένη Μεγάλη Στοά της Ελλάδος του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου, παρέμεινε ενεργή, με όλους τους αδελφούς σε εγρήγορση και αφοσιωμένους στα τεκτονικά ιδεώδη και θέσμια.
Ας ευχηθούμε, η θλιβερή αυτή περιπέτεια να λάβει όσο γίνεται πιο γρήγορα τέλος και να αφήσει τις λιγότερες δυνατές πληγές στους συνανθρώπους μας!
Αδελφές και αδελφοί, φίλες και φίλοι.
Οργανώσαμε την σημερινή εορτή του συμβολισμού της ανόδου του ήλιου στο ζενίθ της πορείας του, ως όραμα και πρόσκληση για την επανέγερση του Ανθρώπου και της χειμαζομένης ανθρωπότητας, προς έναν κόσμο καλύτερο. Με πραγματική Ελευθερία, Ισονομία και Αδελφοσύνη, με Ανθρωπιά και Πνευματικότητα, Ειρήνη και Δικαιοσύνη, με Ελπίδα και Πίστη στις διαχρονικές και υπερτοπικές Αξίες, και Αγάπη προς όλους και όλα τα πλάσματα της Κτίσης.
Δηλαδή, με όλα αυτά που ο Ελευθεροτεκτονισμός διακηρύσσει εδώ και αιώνες.
Γιατί, ας μη ξεχνάμε, ο σύγχρονος Ελευθεροτεκτονισμός γεννήθηκε ως ανάγκη του ατόμου και της κοινωνίας που αγωνιζόταν να ξεφύγει από το σκοτάδι του ύστερου Μεσαίωνα και των βίαιων συγκρούσεων που γέννησε η εποχή της διαμόρφωσης των νέων κρατών και κοινωνιών της Ευρώπης.
Για τούτο και έλαμψε ως ανθρωπιστικό και φιλοσοφικό κίνημα στην Δυτική Ευρώπη την εποχή του Διαφωτισμού.
Έργο του η καταπολέμηση της αμάθειας και των πλανών, δεισιδαιμονιών και φανατισμών.
Στόχος διαρκής ο ανθρωπισμός, απόρροια του οποίου ήσαν τα αργότερα αναγνωρισθέντα ατομικά, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, θεμελιώδη γνωρίσματα της σύγχρονης δημοκρατίας. Εργαλεία του, η αρχαία γνώση, η εξ αυτής πνευματικότητα και η αλληλοδιδαχή.
Μέθοδος η προοδευτική φώτιση του ατόμου δια της μυσταγωγίας μέσω των μύθων, αλληγοριών και συμβόλων, δια συλλογικής δράσης μεν, ατομικής προσπάθειας δε.
Ήταν οι αρχές του Σκωτικού Ελευθεροτεκτονισμού , τα εναύσματα των ιδεών για τα προοδευτικά, κοινωνικά και εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα των δυο περασμένων αιώνων.
Για εμάς τους Έλληνες, η παρουσία του και επίδρασή του εκδηλώθηκε πολύ ενωρίς, από τον 18ο αιώνα με την εμφάνιση του Ελληνικού “διαφωτισμού” με σπουδαίους εκπροσώπους και με κορυφαίο τον κήρυκα και μάρτυρα της ελευθερίας, ισότητας και αδελφοσύνης των βαλκανικών λαών τον Ρήγα Βελεστινλή, ή Φεραίο, που γεννήθηκε στο Βελεστίνο ως Αντώνιος Κυριαζής.
Η μέγιστη όμως συμβολή του τεκτονισμού για το έθνος μας ήταν η ιδεολογική επίδραση και πνευματική καθοδήγηση των πρωτεργατών της Ελληνικής επανάστασης του 1821, όπως και η προσφορά της οργανωτικής μεθοδολογίας της, δίχως να παραβλέπουμε την επιρροή των δημοκρατικών και κοινωφελών αρχών του στην κοινωνική ζωή του τόπου μας στην συνέχεια.
Ο σκωτικός τεκτονισμός είναι ο Τύπος που ασκούμε στην Ηνωμένη Μεγάλη Στοά του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου. Με μια συνέπεια που επιβεβαιώθηκε από την χορήγηση μιας μοναδικής, διεθνούς κύρους και σημασίας Χάρτας- PATENT από την μητέρα του Συμβολικού Ευρωπαϊκού Ηπειρωτικού Σκωτικού Ελευθεροτεκτονισμού, τη Μεγάλη Στοά της Γαλλίας, με το χρέος μας να ασκήσουμε την αρχαία αυτή παράδοση στον 21ο αιώνα.
Ο Τεκτονισμός του ΑΑΣΤ δεν είναι φορέας μόνον “μεγάλων” διανθρώπινων, διαχρονικών και υπερτοπικών ιδεών, είναι και ένας θεσμός εξελισσόμενος διαρκώς, σε αλληλεπίδραση με τα μέλη του, την κοινωνία κάθε εποχής και τόπου, τις συνθήκες της ζωής μας, ανυποχώρητος μόνο στα ζητήματα της Παράδοσής του, στην πνευματικότητα των εργασιών και της δραστηριότητάς του, στην δημοκρατικότητα της δομής και της λειτουργίας του.
Η Παράδοση μας δείχνει το δρόμο και τον τρόπο για να πορευτούμε μέσα απο κάθε αντιξοότητα.
Έτσι, δεν πρέπει να πτοούμαστε από τις όποιες αντιξοότητες. Έχουμε τον Θεσμό μας, που είναι ο ιδεολογικός και αξιακός μας συμπαραστάτης. Έχουμε τα εργαλεία, την υποδομή και την συλλογικότητα για να αντιπαλέψουμε όλα όσα απαξιώνουν άτομα, κοινωνίες και έθνη.
¨Έχουμε εν δυνάμει την φρόνηση, την δύναμη και την καλλιέργεια να αντιπαρέλθουμε το σκοτάδι κάθε είδους τυραννίας επί του ανθρώπου, κάθε πνευματικού, ψυχικού και ηθικού βασάνου.
Και έχουμε την αδελφότητα, που μας καλεί, όπως σήμερα, να συναντιόμαστε τιμώντας τις διαφορετικότητές μας και αναζητώντας μόνον αυτά που μας ενώνουν.
Αρκεί να συλλογιζόμαστε και δρώμεν, με κριτήρια και οδηγό όλα εκείνα τα λόγια, έργα και έθη για τα οποία οι επόμενοι αξίζει να μας θυμούνται, όλα εκείνα που αλληλοδιδασκόμαστε στα εργαστήριά μας.
Αδελφές και αδελφοί, επιτρέψετέ μου να διακηρύξω ευθαρσώς: θαρρείτε και εργάζεσθε με Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη, αισιοδοξούντες, γρηγορούντες, άνω-θρώσκοντες και αδελφικά συνεργούντες΄ και «στρέφοντες τους οφθαλμούς μας προς το Φως, ανυψούντες τας καρδίας μας εν αδελφότητι, βαδίζοντες τας οδούς τας οποίας σοφοί προκάτοχοι της Τέχνης εχάραξαν δι ημάς», τιμώντες την ελευθεροτεκτονική ιδέα και σκοπούντες στη παντεκτονική αδελφοσύνη.
Καλό καλοκαίρι, καλή νέα τεκτονική χρονιά , γόνιμη και ευεπίφορη προς κάθε καλό, ευχάριστο και κοινωφελές, με υγεία, χαρά και ευδαιμονία του καθένα μας και των οικείων μας, σε ειρήνη και πρόοδο.
Γένοιτο.
Παναγιώτης Θαλάσσης
Μέγας Διδάσκαλος της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου
