Ο Λόγος μπροστά στο θρησκευτικό δόγμα, του Μεγάλου Διδάσκαλου της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς του Μαρόκου Ενδοξοτ.: αδ.: Mohammed El Khourouj

Ο Μέγας Διδάσκαλος της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς του Μαρόκου Ενδοξοτ.: αδελφός Mohammed El Khourouj, δάσκαλος και μουσουλμάνος ο ίδιος, αντιδρώντας στο αποτρόπαιο γεγονός του αποκεφαλισμού του καθηγητή Samuel Paty έξω από το σχολείο που δίδασκε δημοσιοποίησε ένα γενναίο κείμενο, δίνοντας το παράδειγμα του σημερινού ελευθεροτέκτονα και ενεργού πολίτη.

Θεώρησα χρέος μου να δώσω εντολή ώστε το κείμενο αυτό να μεταφραστεί και να αναρτηθεί στην ιστοσελίδα μας .

Μ.:Τ.:Τ.:Α.:Α.:

Παναγιώτης Θαλάσσης

Μέγας Διδάσκαλος της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος του Α.:Α.:Σ.:Τ.: .

Ο Λόγος μπροστά στο θρησκευτικό δόγμα.

Συχνά μετά από μια τρομοκρατική πράξη ακούει κανείς ότι οι Μουσουλμάνοι δεν εκμεταλλεύονται την ευκαιρία να καταδικάσουν τον θρησκευτικό εξτρεμισμό.

Εγώ, που είναι μουσουλμανικής πίστης και έχω γαλλική ιθαγένεια, αναρωτιέμαι πάντα αν είναι σκόπιμο να το κάνουμε γιατί με αυτόν τον τρόπο εκτιθέμεθα επίσης σε κριτική, για να μην πω ύβρεις στα κοινωνικά δίκτυα.

Σήμερα αποφάσισα να βουτήξω στα νερά και να αναλάβω την ευθύνη μου ως πολίτης για να πω αυτά που σκέφτομαι και πάνω απ ‘όλα να μην αφήσω τους ηλίθιους να διαπράττουν το ανείπωτο στο όνομά μου.

Όμως, αντί να αφήνω τα συναισθήματα μου να κυριαρχούν και αφού αρνούμαι να αρκεστώ σε έκδοση καταδικαστικών προτάσεων που συχνά θεωρώ στείρες, προτίμησα να μεταφέρω τις ταπεινές μου ιδέες στις συζητήσεις που αναστατώνουν τη γαλλική κοινωνία σήμερα.

Έτσι προτίμησα να βασιστώ στα φώτα του παρελθόντος για να προσπαθήσω να φωτίσω τις σκιές του παρόντος και εκείνων του μέλλοντος.

Γνωρίζουμε από την αρχαία Ελλάδα ότι υπήρχε μια πραγματική συζήτηση ανάμεσα σε μια μυθική σκέψη όπου όλα εξηγούνται από τους θεϊκούς νόμους και μια νεογέννητη ορθολογική σκέψη που προσπάθησε να δώσει στους νόμους της πόλης καθώς και στους Νόμους της Φύσης μια κυριαρχία επί των δογματικών Νόμων.

Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο οι αποκαλούμενοι Φυσικοί φιλόσοφοι αγωνίστηκαν σκληρά για να εξηγήσουν τα φαινόμενα της Φύσης από την ίδια τη Φύση και να αποκλείσουν τις προσεγγιστικές εξηγήσεις ότι όλα προήλθαν από τον Δία, τον Ποσειδώνα, τον Απόλλωνα ή την Αθηνά.

Επιλέγοντας έτσι το μονοπάτι της λογικής και του ορθολογισμού, αυτοί οι στοχαστές της Ιωνίας προσπάθησαν να εξηγήσουν την Τάξη του Κόσμου με αφηρημένους Νόμους που ενυπάρχουν στη φύση και έτσι έβαλαν τέλος στη βασιλεία των δογματικών Νόμων που είχαν την καταγωγή τους σε τέτοιες θεότητες από την ελληνική μυθολογία. 

Έτσι ο Πυθαγόρας θέσπισε ότι:

« Όλα είναι αριθμός», ότι ο Αναξαγόρας ανέδειξε από τη διάνοια το μυστήριο που βρίσκεται πίσω από την κατανόηση του σύμπαντος, ότι ο Αναξίμανδρος πρότεινε το ‘’Άπειρον’’ ως την αιτία όλων των πραγμάτων,ότι ο Πλάτωνας έκανε τον Κόσμο των Ιδεών την πηγή της όλης αλήθειας και τελικά ότι ο Αριστοτέλης κατέληξε στο συμπέρασμα πως η ταυτότητα του ανθρώπου βρίσκεται στη δική του διάνοια. 

Εν ολίγοις, με τέτοιους φιλοσόφους, πήγαμε από τον κόσμο των πεποιθήσεων και των δεισιδαιμονιών στον κόσμο του ορθολογισμού, όπου η αφαιρετικότητα παίζει καθοριστικό ρόλο στην πρόσβαση στις ελευθερίες και ιδίως στην ελεύθερη βούληση.

Πού βρισκόμαστε σήμερα συγκριτικά με αυτήν την προσέγγιση που υποστηρίζει την πνευματική αυστηρότητα και η οποία χρονολογείται από τις αρχές του 7ου αιώνα π.Χ. ;

Πού είμαστε σήμερα συγκριτικά με αυτό το θρησκευτικό δόγμα που συνεχίζει να κυριαρχεί σε όλες τις εξηγήσεις των φαινομένων της Φύσης και θέτει σε κίνδυνο τις δικές μας ατομικές ελευθερίες;

Όταν μιλάμε για συγκεκριμένες αφηρημένες έννοιες, όπως το Έθνος, η Δημοκρατία, το Κοσμικό κράτος (laïcité) , η ιδιότητα του πολίτη, η Ελευθερία, η ισότητα, η αδελφότητα, η δημοκρατικότητα, ο οικουμενισμός, ο Διαφωτισμός, γνωρίζουμε πραγματικά ότι αυτά τα ιδανικά απευθύνονται μόνο σε μια συγκεκριμένη σκεπτόμενη ελίτ που έχει τη δυνατότητα να κατανοήσει τα πάντα σε βάθος;

Συνειδητοποιούμε ότι δεν μπορούμε να ζητήσουμε από τα μυαλά που έχουν εκπαιδευτεί στην προσέγγιση του αδιαμφισβήτητου και στη γνώμη που προκύπτει μόνο εκ του αισθητού κόσμου, να ανέβουν στις υψηλές σφαίρες της γνώσης για να κατανοήσουν την ίδια την ουσία τέτοιων εννοιών που προέρχονται από έναν κόσμο που απλώς συνορεύει με το εύληπτο;

Δεν έχει φτάσει πλέον η κατάλληλη στιγμή για να υπάρξουν ψύχραιμες συζητήσεις και να προβληματιστούμε από κοινού και με γαλήνη για τον τρόπο με τον οποίο αυτά τα ιδανικά θα είναι προσβάσιμα στους κοινούς ανθρώπους;

Κατά συνέπεια, χωρίς πραγματική παιδαγωγική που να στηρίζεται στον στοχασμό και χωρίς πραγματική επιθυμία να μεταδώσουμε τη διδασκαλία του Δημοκρατικού ιδεώδους σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας, θα συνεχίσουμε να ταλαντευόμαστε σαν εκκρεμές μεταξύ των δογμάτων που υποστηρίζουν οι επικριτές της Δημοκρατίας και τα οποία κατά την ταπεινή μου άποψη είναι πάρα πολλά. 

Εάν είναι βέβαιο ότι ο ισλαμισμός είναι κίνδυνος για τη Δημοκρατία, δεν πρέπει ωστόσο να υποτιμήσουμε έναν συγκεκριμένο λαϊκισμό που προέρχεται από ορισμένους ανθρώπους και ο οποίος βρήκε μόνιμη θέση μέσα σε ορισμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα οποία δεν έχουν άλλο στόχο από το να σπάσουν τη Δημοκρατία στιγματίζοντας εθνοτικές ή θρησκευτικές κοινότητες, ενώ η Δημοκρατία πρέπει να παραμείνει Μία και Αδιαίρετη. 

Πρέπει να πούμε ότι ανάμεσα σε ένα δημοκρατικό σχολείο που δεν ήξερε πώς να είναι επαρκές παιδαγωγικό ώστε να εξηγήσει τα οφέλη του πολίτη που προκύπτουν από τέτοιες αφηρημένες έννοιες και μιας εκπαίδευσης στο σπίτι που παρέμεινε καθαρά δογματική και εχθρική στη λογική και της οποίας πρωταρχικός σκοπός είναι να αντιταχθούμε στις ίδιες τις αξίες που έχει το Δημοκρατικό σχολείο, οι συνέπειες που προκύπτουν δεν χρειάστηκαν πολύ χρόνο για να εμφανιστούν.

Ωστόσο, το σχολείο, που είναι το κατ ‘εξοχήν μέρος όπου πραγματοποιείται η αληθινή εκπαίδευση των πολιτών, συμβαίνει επίσης να είναι ο τόπος όπου ο Λόγος καλλιεργείται μέσω της διδασκαλίας του με βάση την ανάλυση και την ορθολογική κριτική. 

Έτσι, δολοφονώντας αυτόν τον καθηγητή, η ισλαμική τρομοκρατία ήθελε να δολοφονήσει το Δημοκρατικό σχολείο στο σύνολό του. 

Με τη δολοφονία αυτού του καθηγητή Ιστορίας, Γεωγραφίας και Πολιτικής Εκπαίδευσης, ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός ήθελε να σιωπήσει τη μνήμη και να αποκεφαλίσει την ουμανιστική κουλτούρα η οποία βρίσκει τις ρίζες της στην ελληνική αρχαιότητα και στην Αναγέννηση. 

Με τη δολοφονία αυτού του καθηγητή, ο Σαλαφισμός ήθελε να καθιερώσει το υποθετικό του χαλιφάτο και να καθιερώσει την υπέρβαση των θρησκευτικών νόμων έναντι των ουμανιστικών Νόμων της Δημοκρατίας αλλά και των Νόμων της Φύσης που προέρχονται από τον ορθολογισμό. 

Το να αδράξεις ως αφορμή τις καρικατούρες του προφήτη για να διαπράξεις το ανεπανόρθωτο είναι από μόνο του πρόσχημα για να αναλάβεις δράση και να κάνεις την αυθαιρεσία να βασιλεύει στο όνομα του δόγματος και του θρησκευτικού σκοταδισμού. 

Επειδή ήμουν δάσκαλος που υπηρέτησε δημοκρατικές αξίες, δεν μπορώ παρά να είμαι λυπημένος και σοκαρισμένος που βλέπω έναν από τους συναδέλφους μου να υποκύπτει, μέσα στο Ναό της Μάθησης, στον Ναό της Γνώσης, στη δικτατορία εκείνων που θέλουν να κρατήσουν την ανθρωπότητα σε άγνοια . 

Αν τον 6ο αιώνα π.Χ., ο Αναξίμανδρος κατάφερε να εξηγήσει τη βροχή με την εξάτμιση του νερού υπό την επίδραση της θερμότητας του ήλιου, αν κατάφερε να εξηγήσει τους σεισμούς με την ολίσθηση των τεκτονικών πλακών και έτσι να θέσει τις διαφορετικές θεότητες στη λήθη, είναι ατυχές να βλέπουμε σήμερα ότι μετά από αιώνες παρουσίας δημόσιων σχολείων σε όλες τις μουσουλμανικές χώρες, δεν έχουμε ακόμη καταφέρει να διαδώσουμε το ορθολογικό πνεύμα αφού η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων συνεχίζει να εξηγεί τα φαινόμενα της Φύσης με την παρέμβαση μιας Υπερβατικής Οντότητας και εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η γη είναι επίπεδη. 

Σε αυτές τις χώρες, μόνο ο μονισμός μπόρεσε να αντικαταστήσει έναν πολυθεϊσμό που υπήρξε στην ελληνική αρχαιότητα, ενώ ο αντίκτυπος του μύθου εξακολουθεί να κυριαρχεί παρά την τάση Μουταζιλιτών (Muʿtazilites) του 8ου αιώνα που είναι γνωστοί ως ορθολογιστές του Ισλάμ που δεν κράτησε όμως πολύ από τότε που ανατράπηκε από τη σκέψη των Ασααρίτων (Ashaârite) και που συνεχίζει να κυριαρχεί σήμερα ανάγοντας τα πάντα στο Υπερβατικό.

Εν κατακλείδι, θα ήθελα να πω ότι η μάχη μεταξύ του φωτός και του σκοταδισμού δεν είναι σημερινή και ότι θα παραμείνει για πάντα μια καθημερινή μάχη.

Δεν πρέπει να κατηγορούμε, όπως κάνουν ορισμένοι που τους αρέσουν οι συντομεύσεις και η γενίκευση, όλους τους ριζοσπαστικούς Ισλαμιστές Μουσουλμάνους για να καταφέρουμε να ξεπεράσουμε το πρόβλημα και να υπηρετήσουμε τη Δημοκρατία. 

Αντίθετα, πρέπει να παραμείνουμε λογικοί σε αυτόν τον αγώνα που κατατρώει την ανθρωπότητα, διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι πράγματι οι Μουσουλμάνοι που πληρώνουν το βαρύ τίμημα κάθε μέρα. 

Σήμερα, πρέπει να είμαστε θαρραλέοι και ειλικρινείς εάν θέλουμε να παρέχουμε μόνιμες λύσεις. Γι ‘αυτό, πιστεύω ότι δεν θα μπορέσουμε να καταπολεμήσουμε τον ισλαμισμό χωρίς ταυτόχρονα να καταπολεμήσουμε έναν συγκεκριμένο λαϊκισμό που ενισχύει τη φωτιά και αποδυναμώνει το Δημοκρατικό ιδεώδες. 

Τούτων λεχθέντων, νομίζω ότι το γαλλικό κράτος πρέπει να κάνει τα πάντα για να ξεφύγει από όλα αυτά τα παράσιτα της κοινωνίας που υπονομεύουν τις ατομικές μας ελευθερίες.

Ήθελα να τελειώσω τα σχόλιά μου με τον Jakob Böhme, αυτόν τον θεόσοφο του δέκατου έκτου αιώνα που είπε: “Σε τι σου χρησιμεύει η Γνώση εάν δεν σε ωθεί στο να να μάχεσαι“!

Mohammed El Khourouj
Μεγάλος Δάσκαλος της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς του Μαρόκου.