Εσωτερισμός: Μία πρώτη προσέγγιση

Όπως γράφει και η Fortune Dion («Τα εσωτερικά τάγματα και το έργο τους», εκδ. Ιάμβλιχος), αν δει κανείς το παρελθόν διαχρονικά και διανθρώπινα, θα διαπιστώσει ότι υπήρχε πάντοτε μια παράδοση σχετική με ορισμένες εσωτερικές σχολές ή αδελφότητες, οι οποίες δίδασκαν μία μυστική σοφία άγνωστη στο πλατύ κοινό. Προκειμένου να γίνει κανείς δεκτός στους κόλπους τους έπρεπε να υποστεί μία μύηση, όπου οι δοκιμασίες και τα τυπικά ήταν ουσιαστικής σημασίας. ‘Οποιος έχει έστω και λίγες γνώσεις γύρω από θέματα λαογραφίας γνωρίζει ότι η δοξασία αυτή υπήρχε ακόμα και σε πρωτόγονες φυλές, καθόλη την επιφάνεια του πλανήτη. Εκείνος επίσης που έχει μελετήσει ιστορία, γνωρίζει ότι αυτή η πίστη έχει επικρατήσει από το χάραμα του ανθρώπινου πολιτισμού μέχρι και σήμερα, όπου παραμένει ακόμα ζωντανή στα κέντρα του πολιτισμένου κόσμου. ‘Οσοι έχουν «ορθόδοξη» κρίση ίσως να τη γελοιοποιούν. ‘Ομως ένας αμερόληπτος παρατηρητής εύκολα θα διακρίνει ότι μεταξύ των υπερασπιστών της υπήρξαν πολλοί από τους καλλιεργημένους ανθρώπους, ενώ οι πιο μεγάλες και δημιουργικές διάνοιες, χωρίς εξαίρεση σχεδόν, καταμαρτυρούν κάποια πηγή έμπνευσης από έναν Αόρατο Κόσμο.

Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι αυτή η «φήμη», αν ήταν τελείως αβάσιμη, θα είχε τέτοια απήχηση και θα επιζούσε για τόσες χιλιετίες. Το γεγονός ότι υπάρχει με την ίδια μορφή σε φυλές που δεν είχαν καμία επικοινωνία μεταξύ τους, αποτελεί μια επιπλέον ένδειξη για την αυθεντικότητά της. Είναι αδύνατον να αποδειχθεί σε όσους βρίσκονται «εκτός νυμφώνος» η ύπαρξη αυτών των οργανώσεων, επειδή τα μέλη τους σιωπούν και δεν αποκαλύπτουν τα μυστικά τους. Στον ειλικρινή αναζητητή, όμως, είναι εύλογο να δίνονται αρκετές πληροφορίες ώστε να γίνει ικανός να διακρίνει το μονοπάτι που θα τον οδηγήσει σε κάποια σχολή. Κύρια για αυτό το σκοπό, λοιπόν, δίνεται στον αναζητητή τεκτ. όλη αυτή η διδασκαλία σχετικά με τον εσωτερισμό και το έργο του – αν και για να αποδείξει κανείς όσα ειπωθούν, θα πρέπει να έχει υπομονή μέχρις ότου αξιωθεί να τα ανακαλύψει μόνος του.

Οι διάφορες εσωτεριστικές (συχνά απαντώνται ως «εσωτερικές» αποκρυφιστικές σχολές υποστηρίζουν πως είναι θεματοφύλακες κάποιας μυστικής παραδοσιακής επιστήμης, η οποία αρχικά τους δόθηκε από θείους θεμελιωτές και αργότερα εμπλουτίστηκε και ανανεώθηκε κατά καιρούς από διάφορους μεγάλους Δασκάλους. η επιστήμη αυτή μελετά τα αίτια που βρίσκονται πίσω από τα διάφορα φαινόμενα και τα ρυθμίζουν. Ο υποψήφιος θα περάσει από προκαταρκτικές δοκιμασίες οι οποίες θα φανερώσουν την ποιότητα του χαρακτήρα του και την καταλληλότητά του. Στη συνέχεια οι εσωτεριστικές αδελφότητες θα του μεταδώσουν τη θεωρία αυτής της επιστήμης και, τέλος, δια των τελετουργικών μυήσεων θα του αφυπνίσουν τις κατάλληλες δυνάμεις για την πρακτική εφαρμογή της θεωρίας. Αυτοί είναι σε συντομία οι ισχυρισμοί των εσωτεριστικών σχολών, όπως αναφέρονται από τα ειδικά εξουσιοδοτημένα για το σκοπό αυτό μέλη τους.

Πολύ συχνά άλλωστε τίθενται τα εξής ερωτήματα: γιατί αυτές οι οργανώσεις, αφού ομολογουμένως έχουν δημιουργηθεί για να υπηρετήσουν την ανθρωπότητα και διαθέτουν μία τόσο πολύτιμη διδασκαλία, δεν την προσφέρουν ελεύθερα σε όλους όσους το ζητάνε; Και επίσης γιατί δεν προπαγανδίζουν τη σοφία που διαθέτουν προκειμένου να πείσουν τους ανθρώπους να τη μοιραστούν μαζί του, αλλά κρύβονται και προσπαθούν να περνάνε απαρατήρητες;

Απαντήσεις στα προηγούμενα ερωτήματα μπορούν να δοθούν μόνο αφού γίνει κατανοητή η φύση του εσωτερισμού της εσωτερικής επιστήμης. Η επιστήμη αυτή αφορά ορισμένες ελάχιστα γνωστές δυνάμεις του ανθρώπινου νου και ορισμένες ελάχιστα κατανοητές όψεις της φύσης. Αν οι έρευνές της σε αυτά τα θέματα ήταν τελείως θεωρητικές, δε θα υπήρχε ανάγκη να διαφυλάει τόσο προσεχτικά τις ανακαλύψεις της. Ωστόσο τα αποτελέσματα των ερευνών που έγιναν από τις αδελφότητες αποκαλύπτουν άμεσα και τις πρακτικές τους εφαρμογές η γνώση των γεγονότων σ’ αυτό το πεδίο έρευνας χαρίζει πολύ περισσότερη δύναμη από κάθε άλλο πεδίο που απασχολεί την ορθόδοξη επιστήμη. Κι αυτό γιατί η δύναμη του νου και τα αποτελέσματά της έχουν τέτοια εμβέλεια, για καλό ή για κακό, ώστε δεν είναι κάτι που μπορείς απερίσκεπτα να το εμπιστευτείς στα χέρια οποιουδήποτε ατόμου. Όπως το ιατρικό σώμα απαγορεύει την ελεύθερη χρήση και εμπορία των επικίνδυνων φαρμάκων, έτσι και οι θεματοφύλακες αυτής της αρχαίας παράδοσης την προφυλάσσουν από την αλόγιστη χρήση. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις όπου δεν μπορεί να διαφυλαχτεί από την κακή χρήση στα χέρια του ασυνείδητου και του αδίστακτου. Είναι λοιπόν φυσικό οι φύλακές της να κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να μην μπορούν να την πλησιάσουν τέτοιου είδους άτομα. Αυτή είναι και η αιτία που η διδασκαλία περιφρουρείται τόσο πολύ. Όμως, οι απαγορεύσεις δεν είναι πιο αυστηρές από εκείνες που ισχύουν στην ιατρική, για την εξάσκηση της οποίας απαιτείται τουλάχιστον μια πενταετής και επίπονη μαθητεία. Ωστόσο έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε την πνευματική διδασκαλία να δίνεται ελεύθερα και να ακούμε συχνά το κάλεσμα «’0ποιος διψά ας έρθει στα ύδατα της ζωής και ας πιεί δωρεάν». Κατά συνέπεια είναι δύσκολο να κατανοήσουμε μία τακτική η οποία δε δίνει και τόσο εύκολα νερό απ’ αυτή την πηγή σε όσους διψάνε.

Η αιτία βρίσκεται στο γεγονός – που δε γίνεται εύκολα κατανοητό από τους νεόφυτους – ότι ο εσωτερισμός είναι νοητική και όχι απλά πνευματική υπόθεση. Επίσης ότι από φύση του δεν είναι ούτε καλός ούτε κακός, αλλά χρωματίζεται έτσι ανάλογα με τη χρήση του. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για καλούς αλλά και για κακούς σκοπούς. Έχει τη δύναμη να σώσει «ψυχές», εκεί όπου τίποτα άλλο δε θα μπορούσε να το κάνει, αλλά μπορεί, ακόμα και χωρίς να υπάρχει κακή πρόθεση, να τις καταστρέψει.

Δεν είναι ένα παιχνίδι για παιδιά και λίγοι είναι οι κατάλληλοι γι’ αυτήν την ατραπό που οδηγεί στα ύψη. Ωστόσο, εκείνος που θα διακινδυνεύσει να τη διανύσει, θα συναντήσει μία ευγενική αναζήτηση της ψυχής, μία αληθινή σταυροφορία ενάντια στις Δυνάμεις του Σκότους και την πνευματική κακοήθεια. Στον κόσμο μας υπάρχει τόσο εσωτερικό κακό που δεν μπορούν να το υποψιαστούν όσοι δεν το έχουν συναντήσει πρόσωπο με πρόσωπο. Χρειάζονται επομένως άτομα με θάρρος, δύναμη και την απαραίτητη γνώση προκειμένου να το αντιμετωπίσουν.

Η εκπαίδευση που δίνεται στις εσωτεριστικές σχολές είναι μελετημένη για να δημιουργεί μύστες, δηλαδή μία ανθρώπινη οντότητα, η οποία μέσω εντατικής εκπαίδευσης θα ανυψωθεί πάνω από το μέσο όρο ανάπτυξης της ανθρωπότητας και θα αφιερωθεί στην υπηρεσία της θειότητας. Αυτά τα άτομα, εκπαιδευμένα εξαντλητικά, αναλαμβάνουν ορισμένο έργο σχετικά με την εξέλιξη, την πνευματική ανάπτυξη και διαφύλαξη των εθνών. Το έργο τους δεν είναι ποτέ ορατό ούτε και ο τρόπος της εκπαίδευσής τους γνωστός. Η πραγματική εκπαίδευση γίνεται στα Εσωτερικά Πεδία, ενώ η προκαταρκτική που τους ετοιμάζει για τις Εσωτερικές Σχολές πραγματοποιείται στον υλικό κόσμο. Η συνείδηση μόνο στον αόρατο κόσμο μπορεί να προετοιμαστεί για τη Μεγάλη της Αναζήτηση και τις περιπέτειες που ακολουθούν.

Λίγα μπορούν να ειπωθούν γι’ αυτή την εκπαίδευση. Τα κατάλληλα άτομα δεν είναι πολλά. Ωστόσο, από την απώτερη αρχαιότητα μέχρι και σήμερα, δόθηκε αρκετό υλικό για να σκεφτεί κανείς.

Εσωτερισμός: Αποκρυφισμός και Μυστικισμός.
ΠΡΙΝ επιχειρήσει κάποιος τη μελέτη του θέματος του εσωτερισμού, που αγγίζει, αν δεν διεξέρχεται την τεκτονική αντίληψη και ζωή, καλό θα ήταν να προσπαθήσουμε να καθορίσουμε την έννοια της λέξης «εσωτερισμός», μια και πρόθεσή των εσωτεριστών είναι να περιληφτούν σ’ αυτήν όλες οι όψεις της «υπερή πέραν της φυσικής» επιστήμης ως μεθόδου έρευνας, συναγωγής συμπερασμάτων και επιβεβαίωσης. Βέβαια υπάρχει κάποια δυσκολία, γιατί στο χώρο αυτόν χρησιμοποιείται ο «εσωτερικός κόσμος» σε αντιδιαστολή με τον «εξωτερικό κόσμο». Ο εσωτερικός κόσμος αρχίζει εκεί που τελειώνει ο εξωτερικός και καθώς τα όρια της εξωτερικής επιστήμης διαρκώς διευρύνονται, τα όρια της εσωτερικής αντίστοιχα υποχωρούν. Εκείνο που κάποτε διδασκόταν στους μυημένους της Αιγύπτου, σήμερα διδάσκεται στους μαθητές του δημοτικού σχολείου. Η ανάγνωση, η γραφή και η αριθμητική κάποτε αποτελούσαν απόκρυφες τέχνες. Σήμερα το ίδιο ισχύει και με την ύπνωση, αν και ορισμένες από τις κατώτερες όψεις της έχουν ανακαλυφτεί πια από τους εξωτερικούς επιστήμονες. Ο μέσος άνθρωπος, καθώς προχωρεί η εξέλιξη, γίνεται ικανός για εκείνο που κάποτε ήταν εφικτό μόνο για το μυημένο. Η σχέση ανάμεσα στον πραγματικό μύστη και στο μέσο άνθρωπο είναι η ίδια με εκείνη που υπάρχει ανάμεσα στον πολιτισμένο και τον πρωτόγονο. Οι δυνάμεις του πολιτισμένου ανθρώπου φαίνονται θαυματουργές στον πρωτόγονο, γιατί απλά ο τελευταίος δε γνωρίζει τους νόμους ή τις τεχνικές από τους οποίους και δια των οποίων εκδηλώνονται. Ο πολιτισμένος όμως γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν παραβαίνει κανένα νόμο όταν πετάει σαν πουλί ή όταν θεραπεύει τις ασθένειες. όλα αυτά τα κατορθώνει με τη γνώση και εφαρμογή ορισμένων φυσικών νόμων -το ίδιο ακριβώς κάνει και ο μύστης.

Ένας πρωτόγονος μπορεί να επωφεληθεί από την εκπαίδευση, μπορεί και όχι. εξαρτάται από την ικανότητά του. Ο μέσος άνθρωπος μπορεί να επωφεληθεί από τη μύηση, μπορεί και όχι. εξαρτάται επίσης από την ικανότητά του. Ωστόσο, κάθε άτομο ανάλογα με τις ικανότητές του θα πρέπει να έχει τις ευκαιρίες για να φτάσει όσο πιο ψηλά μπορεί. Για να είναι η μύηση λειτουργική πρέπει να έχει πραγματοποιηθεί ένας ορισμένος βαθμός εξέλιξης. ένας μαθητής δεν μπορεί να ακολουθήσει μία προχωρημένη εκπαίδευση αν δεν έχει σταδιακά προετοιμαστεί. Η εξωτερική θρησκεία (τουλάχιστον κατά τα εύλογα προσδοκώμενα από αυτήν) έχει καθήκον να επιβλέπει αν κάθε μέλος της κοινότητας έχει φτάσει στο φυσιολογικό επίπεδο εξέλιξης πρέπει να αναζητήσει το «απολωλός πρόβατο» και να ανυψώσει τον «ξεπεσμένο». Το άτομο δε θεωρείται έτοιμο για τη μύηση αν προηγούμενα δεν έχει διδαχτεί τις έννοιες της θρησκείας της κοινότητάς του.

Σκοπός των Εισαγωγικών ή (όπως από την αρχαιότητα λέγονται) των Κατώτερων Μυστηρίων είναι να καταστήσει ικανό κάθε άτομο που ενστερνίζεται τη διδασκαλία τους να φτάσει στον ανώτερο δυνατό βαθμό ανάπτυξης. Στα Κατώτερα Μυστήρια αναπτύσσονται οι λανθάνουσες ικανότητες του ανθρώπου κυρίως μέσα από μυθολογικές αναφορές σε θεούς, ήρωες κ.λπ. Στα Ανώτερα Μυστήρια, όμως, αναπτύσσονται οι κρυμμένες δυνάμεις της φύσης και το μέγα μυστήριο του θανάτου ως προαπαιτούμενο της ανέλιξης. Τα Κατώτερα Μυστήρια πραγματεύονται την υποκειμενική σφαίρα και είναι προκαταρκτικά των Ανώτερων που πραγματεύονται την αντικειμενική. Δεν είναι δυνατό για έναν άνθρωπο να χειριστεί τις στοιχειακές ουσίες της φύσης αν δεν έχει πρώτα κυριαρχήσει στις αντίστοιχες στοιχειακές όψεις της δικής του φύσης. Διαφορετικά, αν οι εσωτερικές δυνάμεις του διεγερθούν δίχως αναπτυγμένο αυτοέλεγχο, θα προκαλέσουν μεγάλη – τουλάχιστον – σύγχυση στη ζωή αυτού και γύρω του. Η πειθαρχία πρέπει να προηγείται της εξουσίας. Χειριζόμαστε τον εξωτερικό μας κόσμο μέσα από τις αντίστοιχες εσωτερικές μας όψεις. Αν η φύση μας δεν είναι εξαγνισμένη δηλαδή προετοιμασμένη για υπερβατικές συλλήψεις (απηλλαγμένη των προλήψεων φανατισμών και πλανών), η επαφή της με τον Αόρατο κόσμο θα είναι επικίνδυνη.

Οι εργασίες του εσωτερισμού στηρίζονται στις τυφλές δυνάμεις της θέλησης και της φαντασίας. θα πρέπει να ελέγχονται και να κατευθύνονται από κίνητρα εναρμονισμένα με τους νόμους του σύμπαντος, αλλιώς είναι αδύνατη κάθε ενοποίηση. Η προσωπικότητα πρέπει να διαπνέεται από ανώτερα ιδανικά, ώστε να κατορθώσει να λειτουργεί σαν ένα οργανωμένο τμήμα του κοσμικού συνόλου.

Η ακατανίκητη αυτή ορμή προς τη συμπαντοποίηση προέρχεται από την ανάγκη της ψυχής για εξέλιξη. Στον κατώτερο εαυτό εκδηλώνεται με τη μανία απόχτησης και κατοχής υλικών αγαθών. στον ανώτερο εαυτό με την προσπάθεια που καταβάλλει για να ενοποιηθεί με το σύμπαν, ξεπερνώντας τα όρια του ίδιου του εαυτού του. Υπάρχουν δύο είδη ενοποίησης, δηλ. μορφές – οδοί άσκησης του εσωτερισμού: Ο εαυτός μπορεί να γίνει ένα με το σύμπαν μέσα από τη συμπαντική ανταπόκριση, αυτός είναι ο σκοπός του αποκρυφιστή. Αυτός με την εξωστρεφή του διάνοια και τις συλλειτουργικές τελετές ως μέσα συναισθηματικής-ψυχικής και νοητικής έκστασης, ακολουθεί την ατραπό της αναζήτησης της απόλυτης Γνώσης.

Ο εαυτός μπορεί επίσης να γίνει ένα με το Δημιουργό του σύμπαντος μέσω της απόλυτης αφοσίωσης, αυτός είναι ο σκοπός του μυστικιστή, ο οποίος με την εσωστρεφή και κατά μόνας αναζήτηση, την ενδοσκόπηση και τον διαλογισμό, επιζητά την αποκάλυψη της αλήθειας και τη τελείωσή του. Ο αποκρυφιστής όμως, ακόμα και όταν έχει πετύχει το σκοπό του, δεν έχει ολοκληρωθεί εντελώς, δεν έχει περάσει ακόμα από την εκδηλωμένη φαινομενική όψη στην κοσμική. Ο μυστικιστής, παράλληλα, έχοντας πετύχει την υπερβατική του ένωση, δεν μπορεί να τη διατηρήσει, αλλά αναγκάζεται να γλιστρήσει πάλι πίσω στο φαινομενικό σύμπαν. Λείπει η προς το όλον εναρμόνιση και η δια αυτού πνευματική και ψυχική ισορροπία και γαλήνη του ατόμου και του όλου. Η τελική ολοκλήρωση πραγματοποιείται με τη συνδυασμένη ενεργοποίηση της συμπαντικής ανταπόκρισης και της απόλυτης αφοσίωσης του ατόμου. Οτιδήποτε δίνεται σ’ αυτό το άτομο περνάει μέσα από τη συμπαντική ανταπόκριση, ενώ ταυτόχρονα το ίδιο το άτομο αφιερώνεται στο Όλο μέσα από την αφοσίωση.

Εν ολίγοις η τελείωση και δια αυτής η προσέγγιση της Γνώσης γίνεται μόνον μέσω της ΑΓΑΠΗΣ του ενεργήματος, αλλά και ταυτόχρονα του παθήματος, της προσφοράς και της εναρμόνισης με τη Παγκόσμια λειτουργία, τον Παγκόσμιο Ρυθμό.

Αυτός είναι ο τελικός σκοπός της εξέλιξης για το εκδηλωμένο σύμπαν σαν σύνολο. Εκείνος που βαδίζει το Δρόμο της Μύησης βαδίζει το δρόμο της εξέλιξης. Σκοπός των Μυστηρίων είναι να βοηθήσουν το μυημένο να βαδίσει εκείνο το τμήμα της Ατραπού το οποίο έχει ήδη εξερευνηθεί. ‘Όμως πέρα απ’ αυτό βρίσκεται ένα τμήμα το οποίο δεν είναι γνωστό σε καμία συνείδηση που περιβάλλεται από υλικό σώμα. Αυτό το τμήμα πρέπει να το βαδίσει κανείς μόνος με το Δάσκαλό του (εκείνη την ατομική ή ομαδική συνείδηση που στηρίζει και διευκολύνει το δρόμο). Ακόμα πιο πέρα, βρίσκεται εκείνο το τμήμα της Ατραπού όπου ο άνθρωπος βρίσκεται μόνος με τη Θεότητα, με τη τελεία συνείδηση.

Βέβαια, αυτό δεν είναι δυνατόν – με ανθρώπινα μέτρα – να επιτευχθεί σε μία ενσάρκωση. Απαιτούνται, κατά την ανθρώπινη αντίληψη, πολλές ενσαρκώσεις πλήρους αφοσίωσης και ενασχόλησης. Αλλά ποιος είναι αλάνθαστος και για πόσο διάστημα πρέπει να είμαστε πάνω στην Ατραπό μέχρι να φτάσουμε στο στάδιο της πλήρους αφοσίωσης; Δεν μπορούμε να βαδίζουμε το δρόμο της εξέλιξης με το ένα πόδι στις γήινες απολαύσεις και το άλλο στο συμπαντικό Φως. Είναι πολύ κοπιαστική η πορεία πάνω στην ατραπό, πολλά άτομα εκφεύγουν και πρέπει να ξαναρχίσουν. Οι δυσκολίες πρέπει να τονίζονται γιατί πολλοί είναι εκείνοι που επιχειρούν αυτή τη μεγάλη και τρομερή περιπέτεια με «ελαφριά καρδιά», αν και με καλή διάθεση (που όμως δεν αρκεί). Τα αποτελέσματα των προσπαθειών όμως δε χάνονται, ούτε είναι ανάγκη να περιμένουμε ως το τέλος του ταξιδιού για να φανούν. Το «μάννα» έπεφτε κάθε μέρα από τον ουρανό για όσο χρόνο διαρκούσε το ταξίδι μέσα στην έρημο. Όμως για να συμβεί αυτό έπρεπε προηγούμενα να εγκαταλειφθεί η Αίγυπτος, ο τόπος της επανάπαυσης, της εγκατάλειψης στην άχαρη καθημερινότητα και να διασχιστεί η Ερυθρά Θάλασσα, το μεγάλο φαινομενικό εμπόδιο, η μεγάλη πρόκληση της ψυχής.

Έτσι και στο μεγάλο ταξίδι της ψυχής -που είναι ο δρόμος της Μύησης- προς τη Γη της Επαγγελίας, η ασφάλεια των ανθρώπινων κατοικιών πρέπει να εγκαταλειφτεί και η ψυχή να ταξιδέψει άστεγη και μονάχη μέσα στην έρημο για να φτάσει στην Ερυθρά Θάλασσα. Εδώ βρίσκεται και το ευαίσθητο σημείο, όπου οι αδύνατοι «λυγίζουν» και επιστρέφουν πίσω στη σκλαβιά. Αν όμως η μεγάλη δοκιμασία της Ερυθράς Θάλασσας αντιμετωπιστεί, τότε η δύναμη της βούλησης και η ενεργοποίηση των δυνάμεων της Φύσης, κατά τρόπο συνειδητό, θα αναγκάσει τα νερά να διαχωριστούν και ο «ταξιδιώτης» θα διαβεί στεγνός ανάμεσα από δύο υδάτινους τοίχους. Αυτή είναι η δοκιμασία της πίστης στην εξέλιξη, της πίστης στο θείο, που πάντοτε υπάρχει εν ανθρώποις ως σπέρμα, που οδηγεί στην αθανασία της ψυχής και στη θέωση του ανθρώπου. Σύμφωνα με τους γήινους νόμους ένα τέτοιο φαινόμενο θα ήταν αδύνατο. Μόνον υπακούοντας σε κάποιους ανώτερους νόμους θα μπορούσε να συμβεί.

Όταν, λοιπόν, έχει ξεπεραστεί η δοκιμασία, ακόμα και στην έρημο να βρίσκεται κανείς, νερά θα τρέχουν από τους βράχους και «μάννα» θα πέφτει καθημερινά από τον ουρανό, γιατί ο ταξιδιώτης αν και ζει μέσα στον κόσμο των αισθήσεων, εντούτοις βρίσκεται κάτω από τη δικαιοδοσία ενός ανώτερου νόμου, αυτού της παγκόσμιας αρμονίας που λειτουργεί υπό το φως της αληθούς Γνώσης, του ΜΑΤΣ.

Π.Θ. (για τη διασκευή και σύνθεση)

Το βρήκατε ενδιαφέρον; Μοιραστείτε το...

Facebook
Twitter
LinkedIn
Pinterest
Email
Εκτύπωση

Αφήστε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Scroll to Top